|
< terug
ontwijding
de rups van een pauwoog ontpopt zich onder haar mouw
haar adem ruikt naar seringen en kamperfoelie en anijs
haar blos draagt het blote, blakende rood van een radijs
nog onaangetast door schurft of larf of meeldauw
ik hoor de scherpe trillers van een winterkoning
die een nest van twijgen en halmen op haar kruin bouwt
zij vlucht voor de gifappel, de stiefmoederlijke klauw
maar de galm van de spiegel blijft haar bekroning
zij is haar glazen kist, haar vrome prins ontwend
de barst in het porselein van haar knieschijven groeit
bij elke pas die haar naar de hemelpoort zendt
de wraakengel wil haar maagdelijke stamper dopen
maar hij ontdekt zeven stippen op het gulden vlies
want de dwergen hadden haar in haar slaap beslopen
feedback van andere lezers- ivo
een ludieke ode aan de natuur
wel een vreemd gedicht
wim_veen: Thx - Lucky
waren het soms die 7 dwergen ...
he ho he ho
je krijgt het niet kado
wim_veen: Juist, goed geraden.
thx - anne
Mooie beelden maar ik vind de zinnen net iets te lang. Maakt het moeizamer om te lezen. Er zit wel veel moois in. Groetjes;
wim_veen: Thx - SabineLuypaert
klinkt inderdaad als ontwijding
wim_veen: tja...soms moeten we vlekken maken :)
merci - littlefairytale
Erg uitgebeend thema op een haast sacrale manier geschreven.
Door de sonnetvorm die aarzelt tussen het sprookverhaal en het kadanserende van een sonnet verlies ik even de leesconcentratie.
Ik denk dat een andere vorm dit grijpender zou laten lezen ofwel uitgepuurder als je toch het sonnet wil handhaven.
Los daarvan is dit de inhoud en de manier waarop dit geschreven is ver verheven boven vele cliche-emo-errupties die hier vaak te lezen zijn.
Ik feedback zo uitvoeriger omdat ik hier echt veel mogelijkheden in lees.
tine
wim_veen: Beste Tine
Dank
Jij neemt de tijd om iets te lezen en te begrijpen en daar neem ik mijn hoed voor af. - thiefenthal
sorry dit is niet goed maar uitstekend. zo de natuur ontwijden zondar haar geweld aan te doen? voorwaar koude kunst.
wim_veen: merci!
|
