|
< terug
Mijn masker
Mijn tranen druppelen,
het is een ritmisch geluid,
boeiend,
hypnotiserend.
Het bloed zie ik al lang niet meer,
Vergeet even alles.
Even herinner ik me niks meer,
pijn en verdriet lijken iets uit lang vervlogen tijden.
Er is enkel mijn adem.
Mijn hart bonkt in mijn hoofd,
ik krijg hoofdpijn.
Vreselijke hoofdpijn.
Ik wordt misselijk,
misselijk van verlangen.
Het onmogelijke,
dat wil ik altijd.
De dingen die al lang voorbij lijken te zijn,
die wil ik.
Ik leef in het verleden.
Maar dingen die je zorgvuldig
opgeborgen hebt in het diepste van je ziel
kun je niet zomaar terugvinden.
Onvindbaar.
Net als ik.
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
lijkt mij normaal dat je dan met hoofdpijnen worstelt, heel knudde is dat (ik denk dat je het gedicht kan versterken door enkele 'ik' jes weg te laten in de tweede strofe en in de derde even om te draaien, 'hoofdpijn krijg ik'... zelfde als 'het onmogelijke...'
fallendreamz: ik heb het wat aangepast.
x - duivelstrikje
knap, mooi en een beetje triest :-(
xxx fien
fallendreamz: dank je fientje
x - bellehelene
Kijk eens in je onbewuste. Als jij iets "vergeet" of niet meer weer vind ben jij diegene die aktief is.
Schrijf nu eens terug, en wanner kan ik je bellen?
mooi
xxxxxx
fallendreamz: ik weet het, als je iets vergeten bent is dat omdat jij het wilt.
x - lichtje
heb geduld,
heb vertrouwen,
je zal jezelf vinden
ik ken de weg
liefs
fallendreamz: toon me de weg dant maar:)
x
|
