|
< terug
HET EINDE DER GETIJDEN
Aan zee gedijt het,
slijt het,
zachtjes, traag, soms wild en onnavolgbaar,
tot het einde der getijden.
Ze overspoelt het zijn,
ze verdwijnt nooit,
trekt soms terug, komt altijd weder
tot het einde der getijden.
Aan zee zie ik,
voel ik,
meer dan mogelijk kan wezen,
in een wereld waar men vergeet de tijd te lezen.
Ze zingt en danst,
ze doet zoveel in het niets,
zonder dat we het merken, is ze daar
tot het einde der getijden.
Niets of niemand kan zich keren,
als we ze niet erkennen.
Ik hou van dit houden zonder meer,
een wereld met haar is leven,
zowel in deze als gene.
feedback van andere lezers- lina_karin
een beetje melig, maar toch mooi!
Friedrich: meligheid is ook een emotie! groetjes - abjento
Iets te vaak het einde der getijden, maar ok
Friedrich: thanx! - sabineluypaert
ik zit ook beetje tussen net dat ietsjes extra dat ik mis om het knal te maken
Friedrich: mijn niveau is laatste 2 dagen inderdaad ietsje gezakt ... greetz - kapiteinsebbos
het heeft wel iets, maar ik val niet achterof van wow!
Friedrich: ik ook niet hoor, t was maar een speledingetje dat ik op de trein heb geschreven - Lucky
Leuk.
(alleen iedere x titel compleet in hoofdletters vindt ik een beetje schreeuwerig overkomen ... krijgt het gevoel dat er om aandacht geschreeuw wordt ...)
Friedrich: thanx!
|
