Volg ons op facebook
|
< terug
fenixpennen
Een nieuwe zon geboren
Uit asse van een verdronken stad
Rozengeur en waterschijn
Echter dan gebroken vleugels
Kaarsen die zichzelf bevlekken
Alsof verrijzenis een wonder is
!
feedback van andere lezers- Lucky
de twee 1e regels zijn veel belovend ...
moet het trouwens niet zijn verrijzenis
dan werpt dat een heel ander licht op je schrijfsel dat ik wel mooi kan vinden ...
eisenik: euhm ja verrijzenis juist ja :-)
alleen de 1e twee ? :-) goh tis al wat ouder ma ik vond het terug en de samengang van de achrostichon en de opeenvolging van de beelden ; vooral de keten: geboren-verdronken/schijn-echt/bevlekken-verrijzen vond ik verfrissend werken...
tis maar een spinsel natuurlijk ... ik beloof een heus gedicht voor morgen ;-) - SabineLuypaert
ik vind het tweede deel veel sterker dan het eerste, komiek he, met twee en twee tegengestelden straf
eisenik: hehe nuja da vindik zelf ook eigelijk ;-)
de eerste twee regels zetten de sfeer en maken duidelijk vanwaar de titel komt... dan komt de eigenlijke inhoud die refereert naar het eerste en naar het achrostichon... alleszins zo lees ik het toch na al die jaren =) - Hoeselaar
Eureka !
eisenik: =) - duivelstrikje
Rozengeur en waterschijn
super!!!
ik vind het een zeer leuk gedicht. Mooie uitspraken, vooral die ene hierboven.
eisenik: dankje ;-) - stormvonk
yep, en die paraffinevlekken :)
eisenik: =) - summergarden
Goede morgen , ik las ineens de glazenstad misschien wel door het kwetsbare er in van de gebroken vleugels , de sfeer is voelbaar en mooi beschreven
een fijn weekend gewenst
groetjes
summergarden
eisenik: dankje! - louisaatje
te gezocht naar mijn smaak, het is echt een keten van associaties zonder meerwaarde, misschien zou je het gedicht, net als die zon, eens moeten doen herrijzen. Wat doet dat uitroepteken daar?
eisenik: EUREKA!
1tip: lees eerst wat boeken voor je commentaren schrijft ;-) - eomaya
het doet me nadenken
maar het woord 'asse' klinkt wat archa?sch en ik vind het uitroepteken wat misplaatst. iedereen zijn eigen mening he ;)
eisenik: mmmja blikbaar toch nodig voor sommigen en btw is het een uitroep dus het"moet" zo ;-)
asse archaisch... wow :-) dan is er veel archaisch ;-)
kom net van een kampvuurvakantie ; veel arhcaisch gedaan daar ;-) - harrywanders
sorry, na aanleiding van jouw positief bedoelde opmerkingen heb ik me maar eens gebogen over jouw werk, en ik begrijp nu waarom je mijn flarden geen gedichten vind, als ik dit soort dingen lees, begrijp ik meteen waarom dichtbundels zo slecht verkopen.... en mijn flarden bundels zo goed verkopen.. het is veel wol maar waar het echt om gaat is niet duidelijk... sorry..
ik onderstreep louisaatje in haar kritiek.. omdat als ik jouw werk lees helaas moet zeggen.. veel mooie woorden maar waar het over gaat totaal onduidelijk... vaagheid ten top.
maar ondanks deze kritieken van mij heb ik bewondering voor je dat je dit soort dingen schrijft.....en ook nog publiceerd.....
eisenik: iederene zit op een ander niveau
wat voor sommige mensen onbegrijpbaar is is voor anderen een mooi beeld
ik apprecieer je mening maar denk niet dat dat niet meer is dan een veralgemening...
en aan verkoop heb ik lak dat heeft dan ook niets met de waarde van po?zie te maken... - wim_veen
fenixpennen
Voor ik het gedicht begin te lezen, kan ik het niet laten om even te bezinnen rond de prachtige titel.
De feniks. Het fabeldier, herrezen uit zijn eigen as. Hij zal
nestelen in een palm, in een kom van schors, kruiden en mirre. Hij zal verschroeien tot de geur hem opnieuw wekt en zijn ziel ontvoert. Hij versmaadt zaden en grassen. Het is de grijze reiger, verbonden aan het tij en de seizoenen van de Nijl.
Een vogel heeft twee pennen. De slagpennen die hem stuwkracht en lift geven, die hem toelaten om te vliegen. De ruwe donsveren om de schacht haken in elkaar. Met de staartpennen stuurt en remt hij. Zonder deze staartpennen zou hij waarschijnlijk uit de lucht tuimelen.
Een nieuwe zon geboren
Uit asse van een verdronken stad
Rozengeur en waterschijn
Echter dan gebroken vleugels
Kaarsen die zichzelf bevlekken
Alsof verrijzenis een wonder is
!
De zon is herboren. Je schept hoop.
Onze dichtste en helderste ster, lichtjaren ver van de kern van onze melkweg. Het is een grote waterstofbom die haar licht en warmte over ons uitstraalt. De zon is gevlekt en blaast stralen uit haar krans.
Na het vuur - die steile, flakkerende kolom - rest de as. De verzonken stad. Dat moet Atlantis zijn, de stad van de zeelieden die ooit een rijke vloot bezaten. Plato heeft over die stad geschreven, zo leert het web mij. Het eiland lag voorbij de zuilen van Hercules, aan Gibraltar. Er was een tempel, gewijd aan Poseidon, de zeegod. Een zondvloed heeft het minste spoor uitgewist. Waarschijnlijk liet hij zich leiden door de vulkaanuitbarstingen op het eiland Santorini. Op zijn paradijs waren er hoge bergen broden die beschutting boden tegen de noorderwind. Er zwierven olifanten die dronken uit meren.
Als je over de as van de verdronken stad schrijft stel ik me die vredige plek voor. Ze hebben middeleeuwse kaarten ontdekt waarop een archipel staat getekend waar nu Antarctica ligt. Toeval? Het blijft een bron van verhalen. Dichtbij de zuidpool hebben ze fossielen gevonden van sparren en loofbomen die enkel in een warm klimaat kunnen overleven. Vreemd. Nu, ik dwaal af.
Terug naar jouw gedicht. Rozengeur en waterschijn beloof je de lezer. Hoe rozen ruiken kan ik me niet herinneren. Wat ik wel weet is dat rozen prikken en dat ze vaak lijden aan meeldauw en dat je dan een paardenstaart moet koken en zeven, dat je dat aftreksel moet verdunnen met water om ze daarmee te besprenkelen, om ze te genezen. Water breekt en weerkaatst het licht. De waterschijn is een deinend vlak met spiegelscherven. Vreemd dat we zo afhankelijk zijn van die ene vloeistof die geen geur, geen kleur, geen smaak kent. Mooi hoe je die beide indrukken naast elkaar zet, met elkaar verzoent. De geur met de schijn, de weerkaatsing van een lichtbundel. Het licht is de sprankelende, geladen stroom fotonen die haar kracht ontleent aan de vlam, haar kleur aan de golflengte, haar richting aan de trilling. Terug ter zake.
De rozengeur en waterschijn is echter dan gebroken vleugels. Zou het niet weten. Ik tast in het duister. Heb nog nooit een gebroken vleugel gezien. Vleugels hechten aan een borstspier. De vleugel maakt een kleine hoek en geeft de vogel lift. Hoe breekt een vleugel? Door tegen glas te vliegen? Wij breken sneller een been dan zij een vleugel. Misschien bedoel je dat wel met echter dan. Een gebroken vleugel is zeldzaam?
De kaars die zichzelf bevlekt? prachtig! De pit leidt de ingetogen vlam door een zuil van bijenwas of rundvet. De kaars kwijlt en hoopt de klonterige draden op aan haar voet. Het stroomt en stolt.
De verrijzenis. Dan zie ik hem hangen, dat mager karkas aan het kruis, met zijn scheve doornenkroon, de gestolde straal bloed langs de slaap, de wonde van de lans in de flank, de aasvliegen rond de ribbenkast, de holle oogkas. Nagels door pols en wreef. Al die snikkende, gesluierde, boetvaardige vrouwen daar beneden. Je lijdt en je denkt. Wacht maar. Ik reken straks af. God bewaart het laatste oordeel en gomt de pijngrens uit. Voor de gieren zich op mijn lever en nieren storten, fladder ik weg. In dat wonder weiger ik te geloven. Ik sluit me bij jou aan. Ook de herrezen feniks is en blijft een klucht, een fabel om onze hoop te voeden.
Mooi
graag gelezen
eisenik: dankje wel voor de lange en genuanceerde commentaar!! leuk te zien dat er mensen toch vatten waar ik op doel :)
|
