naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

epifanie

door eisenik

het voelt verschrikkelijk goed
om begrepen te worden

als geluk in een oogopslag
schouderklopjes en
bevestigingsknikjes

jawel
er is iets om voor te sterven

stamp fouten de grond in
met twee ritmische voeten
laat je vangen door het net
van auras tussen
het soepele vlees gespannen
laat je hangen aan de
zuigende kracht
van de immensie boven je
schuddehoofdend

jawel
er is iets om voor te leven

betekenis in een oogopslag
waterwelving en
membraantrilling

dampt het leven je mond in
als het verschrikkelijk goed gevoel
dat we denken met een doel

feedback van andere lezers

• Joop_Eters
  Krachtig filosofisch gedicht met een schitterend eindvers. Wat te drukke beelden misschien maar "stamp de fouten de grond in met..",vind ik dan weer leuk uit j?uw hand. Immensie? Kan best hier.
  
  Joe Streep
  eisenik: thnx =)
• bragt
  graag gelezen, al is de titel mij te specifiek, ik zou eerder opteren voor 'aura'
  eisenik: tgaat hier om een moment van " inzicht" (~ Joyciaanse epifanie) waarin het geschreven is eerder dan om de inhoud van het gedicht... bedankt voor lezen en feedback
• SabineLuypaert
  een jammieke deze, vooral deze zin erin die je later even ombuigt -> jawel
  er is iets om voor te sterven
  
  eisenik: ;-) to live or die for ;-)
• Lucky
  epifanie ... openbaring
  eisenik: zoiets ja ;)
• Rachel
  Ik krijg hier twinkeltjes van in mijn bruine ogen.
  Jawel, meer ook nog om de betekenis.
  Er wordt hier gesproken over het -licht in de duisternis-, het zien en voelen, het schrijven, het ondergaan. Het moment!
  Men, fantastisch neergezet, chapeau!
  
  aura's volgens mij.
  
  Rachel
  
  
  eisenik: dankje!
• libo
  nu ken ik weeral een woord bij... heb ik wel een paar keer gelezen voor het helemaal te begrijpen
  
  eisenik: het is idd eentje om overzicht op te bewaren
  in letterlijke zin betekent epfinanie "heiligenverschijning" zoals Paul Mennes het gebruikt voor de naam van zijn tante " Epifanie" lol maar Joyce gebruikte dit voor een zeer korte inval van een alwetend licht... een soort moment de gloire, memoire involentaire alla Proust van een absolute waarheid ... bij mij kwam het vooral neer op ene moment van bezinning dat bevestigd werd door en in iets in mezelf ... een antwoord op een ongestelde vraag (en dan geen rode die door de klas vliegt ;-) ) bedankt voor lezen en feedback