< terug
verzachting
ik wil je beminnend drinken,
voorzichtig zuigend proeven,
de schuimige smaak voelen
bitter als wilde kastanjes
en zacht oranje smelten
als Oost-Indische kers
op het puntje van je tong.
ik wil je blijvend bestempelen,
mijn kleine stamper dichter,
hunkerend dicht bij jou
en mijn oor wil ik te ruste leggen
bij het snelle kloppen van je hart.
liefste neem mijn liefde aan
en laat me altijd een kier,
de warmte van je hand,
of een vinger als tastbaar
een smalle brug die ons verbindt,
verzacht zoenend wat pijn is
in mijn verlangend leven.
feedback van andere lezers- ivo
een warm uitnodigend liefdesgedicht dat meer spreekt over verlangen dan over het bezitten. "hoe rijker het verlangen, hoe armer de realiteit" zei ooit een bekende filosoof, waarvan me de naam ontspringt.
het moederlijke gevoel van koestering en het verlangen om gekoesterd te worden staat zeer centraal in het gedicht, dat ook een lied kon zijn.
Mooi, alhoewel dit niet zo mijn stijl is, vind ik wel dat dit een blijvertje is - een cruner zoals ze dit zo mooi zeggen.
mijn uitstekend heb je in iedergeval dubbel en dik verdient. tine: fijn je bedenkingen te lezen, je leest ?cht! voor mij is dit nieuw sinds... - SabineLuypaert
groot verlangen staat hier te lezen - lucky
ja een verlangen een hunkering naar ...
groetjes Leon - erinneke
een zinnelijk liefdesgedicht met een paar prachtige zinnen die zinderend van het papier afspringen tine: dank
|