Volg ons op facebook
|
< terug
troost
(naar aanleiding van het gedicht van innerchild)
samen wenen
op een kruispunt
van het bestaan
waar handen elkaar raken
mensen sterker maken
zonder verwijt
zonder schroom
geen woorden
kunnen dragen
wat gebaren doen
geboren
uit eerlijk
gevoel
mensen
roert
troost
als een piloon
onder een brug
waar mensen
komen tot rust
samen wenen
op het kruispunt
van't bestaan
waar handen elkaar raken
mensen sterker maken
zonder verwijt
elkaars troost
feedback van andere lezers- dichtduvel
Verdriet behoeft een troostend woord en je hebt dat goed gedaan, Jef
ivo: bedankt Jef ... - teevee
Wij knuffelen te weinig
heeft onderzoek bewezen
doet liefde fel versterken
en hartepijn genezen!
ivo: zo is het Teevee in het post Dutrouxtijdperk is alles wat ook maar een beetje te dicht komt inferieur en verdoemd ... troosten kan zielhelend zijn ... bedankt Teevee - Billie
'samen' is het sleutelwoord - de last wordt plots zoveel lichter als ze 'samen' gedragen wordt. Mooi gedicht, Ivo.
Groetjes
ivo: bedankt Billie voor je reactie en ook voor het nu kunnen reageren .. best leuk dit te zien ... - miepe
ik lach soms een beetje in mijn vuist, Ivo. je bent een door-goed mens. soms snak ik naar een h??l stout gedicht van je. ??n waarin je vloekt en schopt!
Je zit steeds BOORDEVOL goede bedoelingen. Zoek eens, toe!
maar het is natuurlijk nooit fout zo te zijn, in tegendeel
ivo: tja Miepe, wat zou het helpen aan mezelf of een ander om eens een STOUT gedichtje te schrijven? wat je schrijft dat ben je (voor een stuk) en dat wordt je (voor een stuk) en stel dat ik het zou schrijven, wat zou de meerwaarde zijn van het stuk, dat die andere kant van mij, die er ook is, zoveel zonlicht krijgt dat het kan woekeren? ik zal eens diep in mijn vezels zoeken of ik niet iets stout kan bedenken, let op de wereldzee?n zijn bezaaid met oorlogsschepen die diep gezonken nog altijd vertellen - het is oorlog - annedanvoie
idd, Handen zeggen meer dan duizend woorden voor niks.
Een eenvoudig gebaar kan wonderen doen.
Ben het volkomen met je eens.
Lieve warme groet,
een zeer fijne dinsdag,
liefs,
@nne xxx
ivo: bedankt Anne en voor jou ook, ik hoop dat je een goede nacht hebt gehad - Innerchild
Weet je wat zo mooi is, Ivo ? ... de ene reactie op de andere ... of beter het ene gedicht op het andere ... wat is er mooier dan een kettingreactie die hierdoor zou ontstaan en die de wereld rondreist ? Mooie gedachte, h? ?
Met liefs en een stevige knuffel !
Innerchild
ivo: je bent een schat Innerschild, maar dat wist je al wel he ... en laat ons maar dromen van een betere wereld, dat is alvast veel beter dan dromen van allerlei zure situaties die ons leven alleen maar moeilijker maken - yrsa
dit raakt!
heel goed neergepend.
ivo: bedankt Yrsa voor uw fb, hopelijk deed het niet te veel zeer :) het raken he ... - lief
elkaar steunen in moeilijke tijden
iedereen heeft de ander nodig
mooi ivo,
liefs
ivo: bedankt Lief ... je bent lief, maar ik val in herhaling - muis
Zoals teevee zei: we knuffelen te weinig. Maar we raken elkaar ook te weinig aan.
Mijn grootmoeder, 91, dement, weet wanneer mijn vader bij haar is. Hij hoeft niets te zeggen, niets te doen, alleen maar ... haar hand vasthouden.
En dan kalmeert ze.
Mooi Ivo
groetjes
ivo: bedankt Muis ... je fb spreekt al boekdelen op zich, dank je wel - Liesje
Lieve Ivo,
de nacht is gevallen en alleen zit ik thuis. Even wordt het stil. Ik voel de troots die je omschrijft bij de mensen op deze site.
Ik voel me echter leeg, omdat ik bij andere mensen (geen namen noemend) moet schreeuwen voor wat erkenning voor mijn verdriet, mijn liefde voor Frederic. Er staan mensen naast me, maar ook mensen tegenover me en zij snijden mijn hart met messen stuk... Hopelijk brengt de morgen me troost.
Veel liefs,
Lies
ivo: lieve Liesj,
het leven is vaak hard en vaak moeten we ook nog boksen tegen de demonen van ons eigen hart. Vergeet in je eigen verdriet nooit dat buiten de vogels fluiten en de bloemen groeien, je mist zoveel moois als je je ogen afwend. En ja, mensen zijn vaak harde wezens, vooral als de cocon bij onszelf heel hard is geworden, zoals de spieren van de buik bij een vrouw die moet bevallen. Want de pijn die deze moeder voelt, voelt zij alleen en tja bevallen doe je nu eenmaal met een onuitgegeven pijn, om nadien (als alles goed gaat) de genade te voelen van een nieuw leven. Zo is het ook voor jou Liesj, je zal een nieuw leven tegemoet moeten gaan, je kan niet in het verleden blijven leven, hoe hard dit ook mag klinken. Je hoeft daarom niet te vergeten, maar je kan ook niet blijven stilstaan, niemand zou dit ooit van je gevraagd hebben, ook Frederic niet. Leven is jammer genoeg sterven, elke dag opnieuw, vanaf we geboren zijn, sterven we steeds opnieuw.
Verdriet moet je uitwenen zoals een geboorte van een kind, om nadien met al de kracht in al je spieren je te geven voor het nieuwe dat er is. Wie blijft steken in verdriet (let op dat gaat niet over u) die verdrinkt zichzelf en verliest de voeling met wat is, waardoor niet enkel het eigen leven, maar ook dat van wie omringt, een vreemdsoortig karakter blijft waar niets in kan blijven staan ...
Sterkte Liesj - lucky
heel klein opmerkingtje :
het is mooier als je tusssen haakjes niet achter de titel zet maar onder het werkje ... althans ik vind dat schoner ... is mijn bescheiden mening ...
de Stylist
ivo: jep je hebt gelijk ... ik zal het aanpassen dank je wel
|
