< terug
verteloma
Het boek dat in haar hand
de bladen zachtjes aaiden
verkleurden met de jaren
gele randjes
karteltandjes
perkamentachtig bleef het liggen
de geuren dragend
van haar parfum
vragend om herinneringen
nu blijft een vleugje nostalgie
een lederen etui
uit vervlogen jaren
waarbij je
bij het openslaan
haar handen weer over de blaadjes ziet gaan
de gele randjes
bruin gekruld
vervelen bij het draaien
spelen met je geduld
de wind verspreidt
een zachte geur
en het lijkt alsof ze plots
daar staat
in de deur.
feedback van andere lezers- ivo
schitterend mooi hoe iets wat anderen waardeloos vinden zo kostbaar kan zijn in handen die verrimpeld door tijd enkel nog herinneringen vinden in tijd dat rest anne: Het schetst ook het belang van het behoud van tradities en gewoonten binnen een familie. Ik heb persoonlijk nog zaken van mijn grootmoeder die ik nu aan mijn kinderen geef enzovoort. Mooi toch? Zo is het zeker ook met verhalen en boeken. ik dacht er even over na, vandaar dit gedicht. fijne reactie, Ivo, waarvoor dank. - ATMD
Hallo anne, mooi nostalgisch beeld schep je hier.
Vind het op de ??n of andere manier heel speels geschreven, knap.
Ik raak alleen niet wijs uit de eerste 2 regels "Het boek dat in haar hand de bladen zachtjes aaiden"
gr.
anne: Ja, ik wil het beeld schetsen van een boek dat ook voor haar heel belangrijk is en vandaar dat ze er zacht over wrijft, als iets dat je heel erg liefkoost. Dat behandel je ook met zachtheid. Vandaar, maar het komt misschien wat gek over. toch een hele leuke, toffe reactie waarvoor dank! - SabineLuypaert
niet aaide?
oo ik mijmer weg bij lederen etui(smile) zaaaaalig
heerlijk beeld zet je hier anne: Ja, zo van dat leder dat nog echt ruikt ook en hier en daar verkleurd is door de handen die het vastnamen. Leuk dat ik je wat heb laten wegdromen. - Neeltje
Wat een prachtig beeld heb je hier neergezet Anne, meer dan lieflijk. !e strofe, verkleurde(het boek) 3e str. laatste 3 regels misschien ritmisch mooier; waar bij het openslaan/haar handen over de bladen gaan. Het allerlaatste zinnetje, in de deur, leidt af van het vorige. Zie maar wat je ermee doet.
Lieve groet van Neeltje. anne: ja, ergens heb ik ook getwijfeld bij de laatste strofe, ik dacht te stoppen bij de voorgaande wat ik misschien ook zal doen. hele leerrijke feed-back waarvoor dank! - lucky
mooi gedaan anne
bij deze zin zag ik het voor me:
haar handen weer over de blaadjes ziet gaan
een boek zwevend in de lucjt waar zacte handen de blaadjes omslaan
groetjes anne: Ok, lucky, misschien laat ik de laatste strofe gewoon weg, is overbodig denk ik. lieve reactie, dank je. - aquaangel
wat een leuk gedichtje...
ps: bij geen titel kun je natuurlijk in je gedichten profiel altijd aanpassingen doen.. dus titel toevoegen kan nog ;)) anne: Soms tikken die vingertjes net iets te snel. Dank je voor de tip! - KapiteinSeBBos
leuk!
xxx anne: Dank je, ik probeer af en toe een vertelmama te zijn.
|