< terug
Bevreemdend
Haar vergankelijke gestalte
doorklieft
het hoogdonker,
een ingehouden avondlucht.
Dampend,
hortend,
de adem;
als ze langs kromme gevels klampt;
te dicht en te verward:
om warmte te 'bevoelen'
van binnen,
vanbinnen;
want niet enkel haar koude is alom
en
de nieuwste sneeuw
kraakt nooit als bij toeval.
Terwijl ze angstvallige harten herkent
in het luide bonzen van hoge kerkklokken.
Gestrande vogels
kijken een fractie onverschillig
naar deze huizenhoge schaduw,
verbergen dan de laatste kruimels:
de ultieme teerling
werd reeds lang geworpen.
feedback van andere lezers- ivo
mooi hoor ... zeer beklijvend geschreven commissarisV: dank Ivo - aquaangel
fijn je weer te ontmoeten hier...
prachtstrofe:
Haar vergankelijke gestalte
doorklieft
het hoogdonker,
een ingehouden avondlucht.
commissarisV: thx aquaatje, het hoogdonker is een beetje mijn 'uitvinding' en ik gebruik het woord regelmatig ipv pikzwart of zo... die pik vind ik er soms wat teveel aan;-) - Liesje
mooi!
graag gelezen! commissarisV: thx liesje;-) - copi
" de nieuwste sneeuw kraakt nooit als bij toeval". Mooi, gr, copi commissarisV: thx copi - lucky
ik hou niet zo van ';' ':' en komma's heb het dus zonder gelezen, zo ging ik ook niet te hard en kon het we wel smaken
groetjes commissarisV: Laat ze dan maar weg, ik heb je commentaar gesmaakt! ;-) - Magdalena
slik commissarisV: knipoog - Vansion
Dit is een heel verhaal! En geeft me schrijfgoesting.
vroeger las ik de bijbel
commissarisV verschijnt
nu lees ik bij
commissarisV: Hihi. Ik vind mezelf daar te licht bij bevonden! Maar dit is toch een snoepje van een FB !!
|