|
< terug
de brief
1
Dat moment voor een vorm zich hardt,
voor een kleur zich zet,
voor de fixatie
Het moment
dat de brief nog in de bus zit
dat de hand nog even stopt
Dat een blik dwaalt
jij talmt en het geschreven woord
nog even sluimert
Je huis roept maar iets komt
over jou en kijkt rond,
in nieuwe directies,
droomt van andere tijden,
dezelfde mensen
En alles verandert, als je voetstappen
in de pasgelegde weg vorige zomer,
Het kan niet
meer uitgewist worden
2
Zij strijkt de blouse, hij stijft op
als de pijn die in haar lichaam dwaalt
een vrouw die nu raar beweegt omdat haar oom
ergens kwam waar nooit over gesproken werd
Noem het anders en het zal zo heten
zeg lang genoeg pijl en hij zal antwoorden
noem de pijl pijn en je zal hem voelen,
Als de boogschutter die hem afschoot
3
Je hand is meer dan
de vingers en de duim
die het strijkijzer vasthoudt
Of al die aders, knokels, je palm
Nee, je hand is niet langer wat
de brievenbus vasthoudt
het is nu de vraag geworden,
die ene onbeantwoorde
die, ja
die
ps. Met dank aan J. Hirschfield voor de inspiratie in deel 2
feedback van andere lezers- Klaver4
hardt
verandert
twee: loeiend hard!
hoop niet te dicht bij huis...
gr
klaver4
stormvonk: doemme - minimal
oeioei toch, zeer pijnlijk
liefs
Mini
stormvonk: lol - Liesje
Pijnlijk, maar zo ontzettend knap! Proficiat! - louisaatje
idee?n zijn geweldig, vooral in 1, heb het wat moeilijk met de vierde strofe in 1 en derde strofe in 3, ook het woord 'directies' ....
stormvonk: mmmhh ga eens erover denken - ivo
of hoe de context die de mens bedenkt en hierdoor kan manipuleren de realiteit kan be?nvloeden ..
|
