|
< terug
Niet meer zeuren
Niet meer zeuren
ik liep langs de Demer
hij keek me liggend aan
weet wel dat hij daar lag
ik zag hem bij 't gaan
het water het liep wel
ook al liep het niet echt
het kronkelde door beemden
stroomde bij wijlen ook recht
zijn water zo koel en zo helder
het rook naar vis met prei en selder
voelde de lente ze deed me groeien
mijn hoofd werd steeds roder
ik begon zowaar te gloeiend
en dit door de leggende barnevelder
ik vroeg aan de Demer
waarom hij daar zo lag
waarom hij niet rechtstond
maar begreep wel dat dit niet mag
het water dat zich bij Mozes ooit rechtte
en zo Judea's mensenlevens beslechtte
mag volgens Newton theorie echt niet gebeuren
ben toen van ellende gestopt met dat zeuren
feedback van andere lezers- jack
Mooi gedicht, leuk rijm hier en daar. Ik geloof dat je bedoelt "ik begon zowaar te gloeien", zonder D?
De voorlaatste regel zou ik alsvolgt schrijven: "mag volgens newton niet gebeuren", of volgens newtons theorie. De "echt" zou ik weglaten, in elk geval.
Daarbuiten vind ik het echt wel een schitterend gedicht!
Jack
Hoeselaar: Hoezo hier en daar? Ik schrijf al vijf jaar zo
Willy - yellow
beeldend origineel
M.
Hoeselaar: Leuk hoe je dit schrijft, ben er blij mee
Willy - anne
Heel leuk bedacht!
Hoeselaar: Dank je wel Anne, leuk dat je even aan de Demer kwam zitten
Willy - matahari
Jij je Demer, ik mijn Nete maar daar gaan we niet over zeuren.
Bij die prei en selder begon ik aan "mosselen" te denken met
beelden van de Gaza-strook daartussen.
liefs matahari
Hoeselaar: Ja, erg toch, hé! Maar hoe kom je in godsnaam van mosselen naar de Gazastrook?
Willy - innerchild
Beeldend heel mooi, Wilhelm ...
Hoeselaar: dank voor je bezoekje, zie je de golfjes?
Willy - teevee
Jij de Demer
ik de Maas
en iedereen
eigen baas!
Hoeselaar: Als het maar nat is en voortvloeit zijn we beiden tevreden
Willy
|
