naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Dominerende spreuken

door elze

Ik was laat, het koper
Van de nacht roodde nog roder dan mijn
bloed doorlopen ogen, ik had mijn
hartstocht verloochend aan de
stenen in de straat

in het inherente bestaan
van mijn ik, mijmerde ik
dat de regen mij kon drogen
en de wind mij kon laten
varen zonder zeil en mast

ik domineerde de spreuken
van mijn ziel en weersprak
de schoonheid van de lente
zonder te erkennen dat het leven
mij de dood ontnam

feedback van andere lezers

• Mistaker
  Erg mooi!
  Paar opmerkingen:
  verloochenD (r.4)
  in r. 10 zou ik
  varen zonder zeil en mast
  zetten (anders heb je 2x zeil)
  
  Groet,
  Greta
  elze: Okee, je hebt gelijk ..dankjewel
• eisenik
  het inherente bestaan van mijn ik ?
  tiens tiens... dus het bestaan van uw ik dat eigen is aan het bestaan van uw ik? of het bestaan dat eigen is aan het bestaan van uw ik? of het bestaan dat eigen is aan het ik dat op die wijze een bestaan bezit?
  
  mooi einde wel...
  elze: ja, zo zit dat [ maar eigenlijk bestaat er helemaal geen ik
• miepe
  ja, verloochenD
  Van in regel twee vervangen door van?
  
  ja, goed hoor
• ijsbeer
  ...dat de regen mij kon drogen....vind ik mooi in dit gedicht,
  dat met een fraaie slotzin vrij donker eindigt.
• matahari
  De dood als thuiskomen, het leven als niet altijd een gemakkelijke weg? Mijn waardering voor dit gedicht.
  
  liefs matahari
• drebddronefish
  Knap dicht elze
• yellow
  rakende poëzie!!!
  groetjes,
  Marc
  (lang geleden dat ik je hier las)
• Lucky
  mooi elze, graag gelezen.
  
  (worstel alleen wat met de titel vind wat 'lomp' overkomen in dit overgens schoon gedicht)