< terug
te lang
het praten kwam later
jaren na het lopen
op wankele beentjes
die dag nadat jij me droeg
op schouders van liefde
aarzelende woordjes
om jou te roemen
man van mijn wereld
toen nog vol ontroering
in een wereld vol liefde
droeg jij een kind op wolken
dromen voorbij de horizon
fier en trots die lach
bij elke vertederende blik
geschonken uit voorbijgangers liefde
zoet, vader, zo zalig
herinner ik mij het wanneer
jouw hart nog slaan kon
voor meer dan enkel jezelf
zo lang geleden
te lang
feedback van andere lezers- alie_jankind
Wat een pracht gedicht lees ik hier!
hartelike groet - b_engel
ontroerend mooi - tessy
Dit vind ik ook heel mooi, ik wou dat ik het zo kon verwoorden.
prachtig, graag gelezen - eisenik
eerste strofes vind ik best sterk hoewel het soms wat naar meligheid neigt ;-) (... liefde en nog eens ... liefde) in de derde strofe gaat het wat de mist in met frases als 'dromen voorbij de horizon' want erg bombastisch aandoet voor de kleinheid en onschuld van de rest van de tekst.
op zich niet onaardig gedicht maar ook het einde overtuigt me niet echt :)
sja Frans, ge kent mij he de kleine kritikaster ;-)
- miepe
wat is het prille begin van alles wat verder prilt toch een mooi-moment - anne
Een mooie ode aan je vader, knap!
|