|
< terug
onmenselijk
toen je doorheen mijn ribben
mijn hart beetnam
en kneep zodat mijn gezicht vertrok
besefte ik
dat jouw wereld was gelogen
in het paradijs dat ik je schonk
je hersenvingers wurgden
het beste uit mijn zijn
gestolen verloren
als wrak gedumpt
gewoon verleden tijd
ik kronkelde van ontzetting
hartepijn kermde
je wou me doen kisten
in een graf vervuld van venijn
genezen is utopisch
eeuwigheid gekwetst
onschuld is verloren
verbittering schuilt in verzet
nieuwe deuren gaan open
voorzichtigheid is troef
herhaling wordt vermeden
zonder zinkende moed
vergissingen maken mensen
vergeven doe ik ook
loslatend
zodat onbesmet
vrij van veten
'mensen' ontmoeten
kan helen wat onmenselijk wordt genoemd
feedback van andere lezers- killea
Another work of art, Ivo
xxx
j
ivo: thanks Killea ... - martine
de kracht van verdergaan ondanks de littekens die men meedraagt
sterk emotioneel gedicht dat raakt ivo
(hoop dat je goede nachtrust hebt gehad met minder pijn)
ivo: bedankt Martine .. - bragt
met als belangrijkste woord 'loslaten', wat niet wil zeggen opgeven.
Sterk verinnerlijkt.
ivo: bedankt Braqt, je hebt het heel goed gelezen ... en je fb draagt bij aan de waarde van het vers - Magdalena
WAW dit is intens!
ivo: oeps, dank je wel Magdalena, je nicknaam intikken is altijds iets evangelisch vind ik, je geeft me een mooi compliment - tessy
Vergeven en zonder verbittering verder gaan met leven is het mooiste geschenk wat een mens zichzelf kan geven.
door een ander te vergeven word je zelf bevrijd van wrok en verbittering.
want dat moeten meesleuren maakt een leven soms onleefbaar.
ivo: bedankt Tessy voor je mooie FB en invulling, je maakt het vers mee rijker, dank je wel hiervoor en idd wat je reflecteert snijdt hout - jan
er zijn grenzen...
meesterlijk verwoord!
grtzz
ivo: bedankt Jan ... idd er zijn grenzen, maar vaak worden ze veel te hoog gemaakt, waardoor er levens heel erg verzuurd geraken... - elze
Top, een samenklank van lof en eer in een gedicht die hekelt doch doorzie ik ook een glimp van liefde
ivo: bedankt Elze, je leest zeer goed .. - lin
Intens prachtig Ivo. Met meerdere lagen lees ik dit. Voor het ritme is het misschien mooier om de 'is' tussen 'eeuwigheid' en 'gekwetst' weg te laten? En ik dacht venijn met één n te schrijven? Prima gedicht echt eentje om meermalen te lezen, lieve groet, lin
ivo: bedankt Lin, foutjes aangepast en idd het ritme loopt lekkerder .. en dank je wel voor je knappe fb, het doet het vers een eer aan - elpe
intens en mooi Ivo; alleen hier en daar wat lange zinnen...
ivo: dat is een keuze van smaak elpe die lange zinnen, ik merk dat ook grote dichters zoals Hugo Claus en vele andere de mengeling van de twee (korte en lange zinnen) gebruiken .. bedankt alvast voor het intens en mooi te vinden - anne
Als het niet gaat, moet je het loslaten, zo is het ivo. Een nadenker weerom.
ivo: bedankt Anne .. - koyaanisqatsi
Een hele mooie, deze. Een hele mooie!
ivo: bedankt Koya... - teevee
Onkundig omgaan met
onbegrip
brengt je hoog en laag
op de wip!
ivo: bedankt teevee - Liesje
heel sterk - om over na te denken!
ivo: bedankt Liesje ... je hebt nog wat in te halen als je zo blijft terug lezen, ik hou je niet tegen, maar ik ben al wel een maandje ofzo bezig om dagelijks mijn eitje hier te leggen .. - secret
ontzettend mooi en waar wat je neerzet Ivo
Ik volg tessy alhoewel het verdomd moelijk is om los te laten en te vergeven.
en het toelaten van mensen in het leven lang niet zo makkelijk meer gaat als dat je kind was
liefs
ivo: wie heeft ooit gezegd dat 'leven' op zich al gemakkelijk zou zijn, laat staan een leven dat dan ook nog eens getekend was door onrechtvaardigheid .. alleen wie de Eeuwige kent zal een kompas vinden dat het Noorden wijst en door het Noorden te vinden komt men ook in het Oosten waar de gouden stad ligt .. - ppe
sterkste gedicht van de laatste wat ik hier van je heb kunnen lezen
in elke vers zit wijsheid
ivo: bedankt Ppe ... dit overviel me als het ware en kon het niet voor meezelf houden en moest het in een gedicht kwijt
|
