naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Ongewild

door boniface

dit gaat nergens heen
dwars door mijn moedervlek
bolderende korhoenders
terwijl we lispelen in het gras
etterend verlangen
vermoorde schuld
angstig speurend, in zintuigen verlaagd
naar je meest verborgen prooi
waar het mijn mond wordt
en mijn lippen
weggedeemsterd in de korenzon
jaagt een flauwe wind
het vuur niet aan

feedback van andere lezers

• ivo
  een bloemlezing van beelden die kronkelen door gedachten om te eindigen in een woordenstroom waar ik nog niet goed van weet waar het nu feitelijk allemaal om ging, maar ook dat is poëzie
• jamal
  je eerste zin belooft de niet vanzelfsprekende tocht doorheen de knappe doch raadselachtige beelden die je schetst. ik vind het heel mooi en je woorden hebben iets speels, al vat ik niet het echt het geheel.
  maar is dat wat ons drijft? neen natuurlijk. ben tevreden met wat ik denk..
  
  groeten
  boniface: het gaat over een man die een brouw begeert maar haar niet kan krijgen
• klaver4
  een man is dan wel uzelf hé (of toch een beetje mss, afgaand op die mijn); had al begrepen dat het over onuitgesproken verlangen ging, schrik voor de afwijzing; de flauwe wind die (haar) vuur niet aanjaagt..
  mooi zo'n frustraties neergezet!
  grtz
  klaver4
  boniface: :-) dank je Klaver4
• Liesje
  mysterieus gedicht, maar het heeft wel gesmaakt
  boniface: waarvoor dank
• tessy
  graag gelezen
  boniface: Dank u
• alie_jankind
  graag gelezen
  
  groeten
  boniface: Hartelijk bedankt