< terug
Mediocriteit
ondergedompeld in lichtzinnigheid
zingen mijn cellen hun lied
in resonantie met de middelmaat
omringd door dwaasheid
verstommen mijn gedachten
omzwachteld met pulp
ik ben het vechten moe
wrange geleiachtige weerstand
doet smaken verfletsen
waar is puurheid?
serendipiditeit?
abstractie?
surrealisme?
het gedicht zwelt
barst open als een bloedende zweer
terwijl de etterige beken
langs mijn gehavend geraamte stromen
labeurt wat eens geest was
als een morfinomaan
door dagen van onverploegde kleigrond
waarin de laarzen van originaliteit
zompig zuigend wegzakken.
feedback van andere lezers- GoNo2
Middelmatig gedicht boniface: lol - Magdalena
grinnik!
Ik heb echt genoten.
De middelmaat geeft zo veel vrijheid! Het is de middelmaat die vrede mogelijk maakt denk ik. En 's avonds kun je dit gedicht schrijven :):):) boniface: je bent wijs, Magdalena. hartelijk dank - stormvonk
hmmm, onverploegde klei grond is kei en keihard, maar eens nat, pff ben m'n laarzen zo kwijtgespeeld in Kallo boniface: :-) - klaver4
Je Write, donc je suis History...?
Aan andere kant, stellen dat je middelmaat herkent, impliceert ook wel het een en het ander hé..., al volg ik wel! Dan moet je het ook juist brengen, wat je m.i. hier netjes doet.
grtz
klaver4 boniface: toch iemand die het begrepen heeft. lol - ivo
wow wat een beeld, een raadgeving aan de lezers, lees het niet op nuchtere maag .. boniface: merci Ivo - Liesje
ik heb toch even mijn hersentjes moeten gebruiken ;-), maar dit met plezier zijnde! boniface: dank je Liesje
|