|
< terug
echo
oude ziekenhuisgangen
vloeren gemuurd
koude klanken
zonder te onthouden
wat er allemaal gebeurt
stilte resoneert
in haar nachten
het harde harder
zodat pijn en verdriet
in klank wordt gekleurd
droefheid en blijdschap
klinkend even hard
alleen blijft het holle
langer hangen
bij wie hierover
na heeft gedacht
holle gangen versteend
echoën zonder schroom
telkens weer opnieuw
boodschappend
wat niemand heeft gehoord
feedback van andere lezers- Zingendevleugel
triest goed beschreven in dichtvorm wat niet gehoord wordt
apart gedicht met een beeldend gezicht
ivo: bedankt Zingendevleugel - killea
sad reality, Ivo
xx
j
ivo: txd Killea - alie_jankind
droefheid, mooi die resonantie, de echo die door blijft klinken,
ook boven de put uit ...
groeten
ivo: bedankt Alie - silvia
goed sfeerbeeld Ivo - ik zie het zo voor me !
groetjes
ivo: bedankt sylvia - teevee
Voor indenkingsvermogen
geef ik je weer een tien
maar sorry dat ik het zeg
ik wil het liever niet zien!
ivo: bedankt Teevee - Liesje
de emotionaliteit die jouw gedicht weet te vertalen grijpt mij aan... sterk neergepend Ivo!
ivo: bedankt liesje - jamal
heel sterk Ivo.
ik weet nog toen mijn vrouw een miskraam kreeg wij in de gang zaten te wachten voor een curitage. de sfeer, wanden en vloer, voelden zo koud aan, een niet te beschrijven moment, gevoel...
als `hard` de rode draad is in je schrijven laten staan
anders zou ik synoniemen of dergelijke zoeken.
en
klinken even hard of even hard klinkend?
bij overmaat van deze vervoeging kan de sterkte afnemen
ivo: ik heb harde klanken veranderd naar koude klanken ..
bedankt voor je reactie en meedenken - jan
er is geen greintje gein in die pijnlijke gangen...
ivo: bedankt Jan - Klaver4
lap, weer pijnlijke jeugdherinneringen! Bedankt hé Ivo ;o)
en dan die droeve crèmekleurige karretjes met afbladderende verf en te grote wielen.
Waar is mijn Valium ?!
:o)
grtz
klaver4
ivo: bedankt Klaver
|
