|
< terug
De sponningen van het duister
Het is niet zozeer dat mijn
hart de vluchtweg is van de bruid, neen
de jonker was van huis uit arm
***
kromme tekens een stip met een haal
met aan het eind dat open maar verwaand
steeds maar weer het antwoord weet
al zijn de vragen onschuldig
toch is het berouw verankerd
in het meisjes hart dat niet één
maar vele kamers had.
en dan zo-even en zo fictief
dat god de namen niet eens wist
sloop hij in de rode nacht
als een dief door de sponningen
van het duister
feedback van andere lezers- Magdalena
2e strofe: verwaanD
al zijn de vragen onschuldig
Toch (niet doch) is het berouw verankerd
prachtig
ik weet niet of ik het interpreteer zoals jij het bedoelt, maar voor mij is dit een zeer diep-poëtisch gedicht over trouw en ontrouw,
over de vraag of fouten maken màg en vergeving verdient...
misschien wél als de fouten in oprechte onschuld gebeurden?
- ivo
tja Elze ik heb al beter gelezen dan dit gedicht van uw hand, maar ik zie ook het poeëtische en dat is mooi - Vardar
het doet mij een beetje denken aan middeleeuwse poëzie. Doch ben ik de draad kwijt bij strofe 2 met dat eind. Is het het eind dat verwaand het antwoord weet? Ik zie geen andere duiding maar misschien lees ik verkeerd.
Toch mooi neergeschreven:) - Liesje
Voor mij brengt dit gedicht een ietwat dubbel gevoel met zich mee... kan het zelf nog niet goed plaatsen... later nog eens lezen :-) - KapiteinSeBBos
niet echt mijn ding, maar toch mooi gevonden
|
