|
< terug
de jonge reizigers
elke nacht knoopte ik een vaarwel
met kabbelende stemmen die begrepen
de oevers belichtten het wandelpad
van anderen die me waren voorgegaan
ik balde mijn vuisten tot koude tranen
als een kind dat geen knuffels kent
weifelend tussen de windvlagen door
ontbrak me de moed mee te reizen
in de dieperik van jonge zielen
feedback van andere lezers- alie_jankind
intens beeld zet je hier neer
groeten - killea
dramatic, Jamal
xxj
- jan
mistroostig mooi!
grtzz - Magdalena
waaauw! Amaai Jamal!
indringend intens!
Was een beetje onbevangen beginnen lezen en kreeg een soort mokerslagje - Liesje
triest, maar schitterend neergepend!
Ergens volg ik het gevoel van Magdalena! - ivo
ja idd zeer knap geschreven .. het diepe van de boosheid komt hier wel naar boven (bij mij toch) - Mistaker
Knap!
Liefs,
Greta - kerima_ellouise
het is niet de moed die ontbreekt, het is het leven dat harder schreeuwt dan de roep van de reizigers...mooi neergezet!
misschien (maar wie ben ik) dat het nog mooier is in tt ?
groetekes
kerima ellouise - lief
rakend mooi Jamal!
liefs - manono
Ik denk aan jonge mensen die een rivier moeten oversteken om in een land met perspectieven te komen.
Volledig metaforisch lees ik het ook wel. - koyaanisqatsi
Sterke emotionele uitdrukking, zou ik zeggen. - miepe
heel mooi, jamal
de titel ook
en grappig feitelijk, die titel
- ppe
sterk
|
