< terug
Poker
De beduimelde en beduvelde kaarten werden
en
worden steeds opnieuw bovengehaald en losgelaten.
Ik speel vals tegen mezelf en denk hierbij aan groene olijven
terwijl al de klokkentorens luiden.
De kaarten grijnzen me halfweg tegemoet met een blauwe ondertoon.
Ze voorspellen een boel narigheid maar blijven zelf buiten schot.
Ik voel de nattigheid als steeds meer en meer beklemmend
en de regen doordringt m"n waterdichte broek en ook mijn blazoen.
De kaarten vragen smalend:
Heb jij wel een ego?
Verdomd, hoe kan ik zo bestaan?
Ik ruil voorzichtig de uitgespeelde kaarten tegen goudkleurige postzegels
en witte rijpe druiven,
die me toch wat klare wijn zouden kunnen schenken:
In theorie althans.
Heb je het gemerkt, die twee 'haas" die we niet uitspreken?
Natuurlijk: we leven in een pokerspel!!
feedback van andere lezers- jan
kan toch lekker zijn haas, vooral met olijven en witte wijn,
grtzz commissarisV: hihi - ivo
een full house ziet er wel anders uit, maar wel een leuk uitgangspunt om het gedicht anders te zien commissarisV: 't is waar, je hebt gelijk :) - Ghislaine
Undercover kan het spel een gevaarlijke wending krijgen met heel nare gevolgen. Ben je zelf niet mee bezig hé chef, want dan ben ik geen moment meer gerust. commissarisV: Nee hoor Ghislaine... - drebddronefish
Schitterend commisaris. Die 'heb jij wel een ego' zegt het zo'n beetje. Poker is zo'n beetje leven op het randje.
groetjes commissarisV: thx Manuel, blij nog eens iets van je te horen (figuurlijk dan, als leden van het eerste uur). Bedankt voor de schitterende commentaar. - Liesje
leuk gebracht! commissarisV: :-)
|