|
< terug
Dementerende Dichter
Z'n bevende handen
schrijven onzichtbare
nietszeggende woorden
in de bedompte lucht
zwevende letters
die alleen hij kan zien
als ze samensmelten
tot prachtige volzinnen
om z'n dag mee te beginnen
ze lachen hem vierkant uit
snappen z'n beeldspraak niet
't interesseert hem geen fluit
z'n bevende handen
tekenen onzichtbare
taferelen uit lang vervlogen tijd
en bij ied're vergezicht
past een nieuw gedicht
dat hij aan zichzelve richt
©GoNo
feedback van andere lezers- miepe
ied're vergezicht zou ik vernvangen door ieder
kijk, het is maar een tip hoor
verder geen commentaar
maar dat is vaneigenst geen waar
miepe zonder commentaar dat is niet mogelijk
maar ik hou voor deze keer mijn commentaar in mijn eigenste kopstje
toch beter hoor om me af en toe in te houden
gevoelig gedicht, gono!
GoNo2: Dankjewel! - jack
Doet mij denken aan een hoogbejaarde illustratrice die ik tot haar dood heb begeleid. Laatste stadium van dementie. Maar haar hand zat altijd in tekenpositie, alsof ze een potlood vasthad en zo zat ze te tekenen. Ze praatte prachtig plechtig nederlands en perfect frans, tot op het eind van haar leven. Heel mooi.
Soit.
Je zei gisteren al wel iets over alzheimer maar ik had er geen idee van dat het al zo erg met u gesteld was ;-)
GoNo2: Dankjewel! - ivo
hierin volg jack .. gevoelig mooi neergezet,
GoNo2: Dankjewel! - ppe
prachtig dicht
GoNo2: Dankjewel! - jan
knap!
GoNo2: Dankjewel! - alie_jankind
alsof de dichter zich opricht,
mooi beeld juist in de nevel van het leven
groeten
GoNo2: Dankjewel! - Liesje
zolang je zelf zin hebt in schrijven en beleven...
GoNo2: Dank u!
|
