|
< terug
winterkou
de winter vlaagt de laatste blaren weg
vogels schuilen in hun nesten
de flarden zon die ons nog resten
zoeken tussen lage wolken nu hun weg
de sneeuw heeft alles wit gemaakt
ik staar je na en wacht
tot je even kijkt en lacht
je voetstap haastig kraakt
ik vraag allang niet meer waarom
je gaat en komt en blijft of niet
je zingt je eigen vrije lied
en eens draai je je niet meer om
dorus
feedback van andere lezers- ivo
het vluchtige in lijden en tijd maakt dat zaken verder gaan zonder dat men nog omkijkt naar wie staart en blijft staan .. - manono
Ik vind de tweede strofe waarin de komst van de sneeuw gepaard wordt aan het gevoel van een verloren liefde wel goed geslaagd.
Toch mocht het ietsjes meer explicieter zijn.
In de derde strofe is er geen sprake meer van sneeuw en eigenlijk ook niet meer van winterkou. Dat mis ik wel.
dorus: de sneeuw komt en verdwijnt, zonder dat iemand er greep op heeft.
zoöok de liefde.... - julien_maleur
een mooie expressie van berusting.
vg JM
dorus: danke - miepe
graag gelezen
vooral de eerste en tweede strofe zijn knap
in de laatste strofe verzakt het een beetje in de laatste twee zinnen. eigenlijk lijk ik het met manono eens te zijn zieneknuzo
dorus: danke - alie_jankind
graag gelezen
groeten
dorus: merci - yellow
knap sfeervol
dorus: danke - Liesje
gevoelig neergepend... moet niet eenvoudig zijn voor de belever... - hettie35
Graag gelezen
groetjes Hettie
dorus: danke - Hoeselaar
Als kinderen groot worden verlaten zij het nest
en alles wan ons dan nog rest
zijn de herinneringen aan
er was eens.
Dit gedicht verdiende een beter resultaat
Willy
dorus: danke!
|
