|
< terug
Waanzinnige liefde
Ze zoog hem verder leeg
ontnam hem z'n waardigheid
de reden dat hij nu zweeg
wilde haar voorlopig niet kwijt
ze klampte zich vast aan hem
als een strohalm in de wind
die met holle luide winterstem
zei:' hij is van jou, m'n kind!'
tot op een koude winterse dag
met sneeuwbuien van witte vlokken
z'n buurvrouw met hemelse lach
hem in haar tedere armen kon lokken
hij trad uit z'n mentale besluitloosheid
hakte de knoop in één keer door
herpakte zich, zonder de minste spijt
de nieuwe liefde daar ging hij voor
ze had niemand meer om uit te zuigen
laat staan iemand om te beminnen
haar hele leven viel in duizend duigen
geen zin om opnieuw te beginnen
ze staat aan de rand van het waterbed
kijkt met duivelse ogen op hem neer
al haar zinnen op dit ene moment gezet
het keukenmes slaat toe, keer op keer
ze lacht waanzinnig, bij iedere steek
schokt met haar lichaam in wulps gebaar
het bloed vloeit als een rode beek
z'n leven en z'n dood zijn immers van haar…
©GoNo
feedback van andere lezers- LilyMayParker
een macaber juweeltje GoNo2, prachtig dit
liefs
Nathalie
GoNo2: Dank u! - manono
un crime passionel...
om schrik van te krijgen...
GoNo2: Dankuwel! - silvia
ik krijg er kippenvel van !
groetjes
GoNo2: Dankuwel! - yellow
nice
GoNo2: Dankuwel! - bragt
dan lag hij toch nog in haar bed?
GoNo2: Dank u! - Magdalena
amaai een passioneel boek in één gedicht!
knap!
GoNo2: Dank u! - Liesje
Amai, aangrijpend sterk neergepend! Echt een stukje proza van hoog niveau, vind ik persoonlijk!
GoNo2: Dank u!
|
