naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Steengoed gebakken breibroddelen

door Dora

Zij is mij maar dan omgedraaid
gewoon een beetje krang
binnen is buitenom verwaaid
en meestal is ze bang
ze weet niet eens waarvoor

ik ken haar streepjes door en door

het maakt niet uit dat ze verhult
weet ik haar levens lang
ik toch met zulk engelengeduld
soms naar haar verlang
zij weet niet eens waarvoor

ook krang ken ik haar binnendoor

Het zal ooit wel eens beteren
stond ik voor hete vuren
zal ik het verlang vergeteren
het kan nog jaren duren
ze doet alsof bestond ik nooit

hangt luiers achter en string voor

doorzichtig als een glasbokaal
denkt zij kei te marmeren
al vergat ik haar ook helemaal
blijf ik glashard charmeren
hangt zij ijskoud pegel boven mij

punnik ik gloor gewinterd door

weet ze niet van mijn vergeven
raakt niets mij achterdoor
eigenwijs gevoelloos door leven
plechtigt ze heilig smoor
met treurwillig gesloten mond

brakt ze koud door morgenstond

mordicus tegen mosterdvroeg
kiest zij hoor noch wederhoor
waar verzuurd achterover sloeg
steek ook ik geen stokje voor
belt ze nooit, noch kaartjes zond

mijn leven klokkenblokjes klonk

zweert ze fel bij binnenstebuiten
wat nooit vanzelf overgaat
dochtert het ver zonder besluiten
en straks komt ze weer te laat

steekt ze het dood gewoon achterstevoren en onderdoor
zonder ooit af te laten gaan
dat krange brei- en haakgebroddel
bakte ik haar toch nooit zo steengoed knalhard gebakken voor

feedback van andere lezers

• manono
  Zonder twijfel heb je een heel eigen stijl.
  
  Heel graag gelezen, Dora.
  Dora: Danj je hoezee ik mag meedoen met jullie ook pluimen delen... IK voel me fijn vandaag....
• hettie35
  Een prachtige woordspeling, ik lees dat graag. De inhoud is
  voor mij zeer herkenbaar vlak voor ik vertrok naar geboortegrond
  was mijn uitbarsting in miljoenen stukje versnippert door het
  luchtruim gejaagd.
  Tja je wordt nooit moeder af, en soms denk ik helaas!
  
  groetjes Hettie
  Dora: Dank je, ja de eenzaamheid van puur geamputeerd, maar ooit, ooit...
  eerlijk duurt vast toch het langst... toch?
• roodoff
  dacht zo: ook eens even bij Dora langsgaan. aangenaam verrast maar heb het wel twee keer gelezen. grtjes
  Dora: Hallo roodoff, ja ik kan nu pas jullie waarderen, vandaar. jij verrast mij ook aangenaam...
• killea
  Oh so recognizable, tremendous writing Dora. If mine needs something she needs it immediately, if not yesterday. If I need something from her, I can wait until doomsday..... but ya gotta love 'em - it is the difference between Rechten en Plichten. Mothers have all the plichten, daughters all the rechten, and those they don't have, they will just take.
  xx
  j
  Dora: Ja, ja, hoera, ik ben blij vandaag, dank je...
  Maar of ons verhaal hetzelfde is? In brieven aan de vader staat hoe het zo vergroeid verknoeid werd en nog is, uitwassen....waar ik nu nog kamp...
• Hoeselaar
  Hiervan heb ik enorm genoten, op deze weg zou ik verder borduren en laat ze dan maar gluren zij die met buren kuren leggen je toch nooit meer in de gluren.
  Een deftige 10 op 10 heb hier wel verdiend
  
  Willy
  
  Dora: Een tien, kreeg je vroeger NOOIT.
  Dank je wel. Ja ik mag nu eindelijk zelf ook eens een pluim uitdelen, heerlijk is dat...werd allemaal heel eenzijdig, voelde me daar totaal niet goed bij....
• dorus
  dartel en speels! mooi!
  Dora: Dank je, ik probeer ook wel eens heel luchtig over moeilijke zaken te klimmen, jij ook? Zelfspot vind ik wel een must....
• b_engel
  een meesterwerk!
  Dora: Oei, ja? Meester? Je meent het. Oeps, rode wangen....kijk mij nou ineens verlegen. Dank je wel en wel
  Ze zeggen dat je onder lijden veel creatieve energie loswurmt.
• tessy
  De relatie tussen moeder en kind en dan veelal dochters en moeders kan raar lopen, en zich zelfs doorzetten naar volgende generaties, hoewel die vaak zelfs helemaal niet meer weten waarover het eigenlijk allemaal ging.
  Slechts één klok horen luiden en de oren sluiten voor elk tegenargument is misschien de gemakkelijkste weg, maar vroeg of laat zal men toch moeten inzien dat niks zwart wit is. Ik duim voor je dat haar ogen eens zullen opgaan Dora.
  
  Dora: Ja, dank je steun en voor je meeleven.
  Al zou ik anders willen, in de handen van...leggen is alles dat ik kan.
  Een ketting, net zo sterk als de zwakste schakel....wachten dus