|
< terug
Als ik ooit nog terug zal gaan
Als ik ooit nog terug zal gaan
naar waar eens m'n wiegje stond
zal ik dan met open mond staan
bij 't zien van m'n geboortegrond
herken ik de uitgestrekte korenvelden
de koele beekjes met 't wuivend riet
't monument voor de gevallen helden
waarvan niemand nog de namen ziet
het bosje, voor ons immens en oneindig groot
't kruidenvrouwtje woonde aan de rand
't ouwe mensje stierf een verschrikkelijke dood
haar kleine peperkoeken huisje afgebrand
het kerkhof waar het 's nachts spookte
de vele lichtjes van de verdwaalde zielen
waar ooit een heks haar brouwsel kookte
op de brandstapel gezet door randdebielen
het marktplein waar één keer per jaar
de foorkramers hun tenten opsloegen
als de oogsten binnen waren, nietwaar
kon 't bier rijkelijk vloeien in de kroegen
m'n oude school uit verweerde stenen
de bel met gevlochten koord tegen de muur
de non met haar kromme stekkebenen
die over kleine Jezus sprak met passioneel vuur
de meester hoogtorende achter z'n lessenaar
keek de kleintjes met zeer gestrenge blik aan
z'n ellenlange aanwijsstok lag immer slagklaar
ontelbare keren dat ik in de hoek moest staan
scheefgezakte huisjes met netten voor de deur
oude vissersvrouwtjes keuvelend tegen elkaar
hun mannen op de woeste zee, 't was hard labeur
tot er weer een schuit zonk, 't gebeurde ieder jaar
als ik ooit terug zal gaan naar m'n geboortegrond
zal ik dan nog iets vinden van wat ooit hier stond
of zal alles herschapen zijn in staal en snelbeton
zodat ik nooit meer kan zien m'n ondergaande zon?
©GoNo
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Nostalgie puur en heimwee naar wat nooit nog terug zal komen. deze hunkering naar toen beleven we allemaal, we willen zo graag dat stukje verloren waarde terug vinden maar zullen ontgoocheld zijn mochten we het echt en onvervalst terug vinden.
Knap geschreven in een mooi rijm
Willy
GoNo2: Dank u wel! - Kat
Wat een prachtig beschreven mijmering over je geboortegrond, het maakt niet uit of er door de tijd veel verloren is gegaan, de herinnering nemen ze je niet meer af.
GoNo2: Dank u wel! - manono
Ik heb soms nostalgie naar de tijd toen mijn moeder kind was. Dat kan eigenlijk niet.
Een mens zit raar ineen.
Heel graag gelezen!
GoNo2: Dank u wel! - Dora
die over kleine Jezus sprak met passioneel vuur
die Jesuuke bestak met heur passionele vuur ,< : ))
je geboortegrond,
waar dan alles kleiner blijkt te zijn
dan in je kinderherinnering
GoNo2: Dank u wel! - martine
het zijn die herinneringen die in het hart blijven leven en subliem worden neergeschreven
een pareltje
GoNo2: Dank u! - kerima_ellouise
mooi en graag gelezen
GoNo2: Dank u! - dorus
prachtig!
GoNo2: Dank u! - tessy
Heerlijk om lezen
GoNo2: Dank u wel!
|
