|
< terug
De weg 2
wanneer de maan achter de wolken schuift
de stilte alleen wordt doorbroken door jouw adem
dwalen mijn gedachten naar achterliggende jaren
jij beseft dwars door je dromen mijn aanwezigheid
even gaan je ogen open en na een knikje is het goed
laat jij je aanwezigheid weer zachtjes kabbelend varen
alle twee bewust van een liefde die onsterfelijk is
soms kreun je in je slaap en aai ik heel even
je voorhoofd met koele en kalme hand
en al rustiger verschijnt je tere glimlach onbewust
keert de maan terug en houd schijnend daar hoog stand
rust keert terug in mijn hoofd en kracht in mijn hart
ik buig het hoofd en vraag in nederige stilte om kracht
zo schuift de nacht voorbij vogels kondigen de nieuwe dag
feedback van andere lezers- manono
Een wakende nacht...
Intiem mooi, Hettie
hettie35: Dank je voor je lieve woorden,
groetjes Hettie - Runner
Heel mooi !
Ik zou het laatste woord AAN weglaten. Het stoort bij het lezen. Dit komt omdat het onbeklemtoond is, terwijl voorgaande zinnen met een beklemtoond woord eindigen.
Blijft toch mooi hoor en wie ben ik?
hettie35: Dank je voor je mooie reactie, en wie je bent?
wie het weet mag het zeggen
groetjes Hettie - Dora
Waken over iemand die al halverwege de oversteek is, is een zinvol en mooie laatste zorg.
zo schuift de nacht
voorbij
vogels verkondigen
de nieuwe dag
dat je moeder mag
gaan in vrede en besef
van jullie liefde
hettie35: Ik denk dat ze die liefde wel voelt, we doen onze best ervoor meer kunnen we niet doen.
groetjes Hettie - tessy
Heel ontroerend Hetty, het doet me weer denken aan mijn moeder haar strijd.
Ik hoop dat je mama vlug de vrede mag vinden.
hettie35: Dank je wel Tessy voor je lieve woorden, we zullen het over moeten geven en berusten. Dat laatste is wel moeilijk hoor.
groetjes Hettie
|
