< terug
Het Wad spreekt in stormen
het Wad graast eeuwig
in het zoute gras nu de storm spreekt
en het water doet stapelen tegen.
het groen van de hoge dam
'k voel me nietig nu de dood
twijfelt aan mijn voeten
er is geen ginder en geen hier
slechts wat bijvallen uit een oud geweten
de wind als een muziekdoos
speelt het spel met ruwe woorden
het pijnigt mijn gelaat en laat mijn
blik afzijdig hangen in het zachte licht
waarin ik me beweeg; zonder vorm
of behoud van een eigen ik
feedback van andere lezers- julien_maleur
voor mij voelt het als het beeld van iemand die probeert om niet te verdrinken, die een laatste inspanning doet om uit kolkend water opnieuw het droge te bereiken. Zou ook figuurlijk kunnen worden geïnterpreteerd als iemand die probeert om uit het moeras van zijn verwarde gevoelens te ontsnappen.
Mooi intens.
groeten
JM - ivo
zeer sterk mooi - VUURKRACHT
Een schitterend gedicht Elze!
Graag gelezen! - Runner
Melodie van de wind! Mooi - Hoeselaar
De eeuwige serenade van wind water en land heb je hier mooi samengebracht
Willy - alie_jankind
je weet een treffend beeld te scheppen
groet - Wee
Schitterend mooi!
x - Aramis
de wind is dezer dagen blijkbaar een hip onderwerp ;)
lekker raadselachtig gedicht
|