< terug
het melkwitte voordeurglas
ongrijpbaar
zoals melkwegen
sterren vergaren
in verwaaid stof
schaduwt doorheen
het melkwitte deurglas
kicking en wel
een mooie mens
gevangen in zijn
eigen zinnenstrijd
mondjesmaat
afstand houdend
zichzelf makend
voor wie hem bemint
deurslotendraaiend
in begerende lagen
kussend zijn uiterste
buitenschild
die hem zo maken
tot een ongrijpbaar kind
feedback van andere lezers- teevee
Zoals melkwegen
sterren vergaren
kan dit gedicht
het mens-zijn verklaren ivo: idd, dank je wel Teevee - Mistaker
Echt mooi!
G ivo: Bedankt Greta .. - killea
a wonderful poem Ivo
xx
j ivo: bedankt june .. - Hoeselaar
Als men de mens van binnenuit eens kon zien, hoe zouden onze reacties dan zijn? Gelukkig is er een buitenkant die veel goed maakt en zowat alles verbergt dat het zonlicht niet zien mag.
Willy ivo: bedankt Willy ... idd je hebt gelijk - Kat
Prachtig belicht de schoonheid van de mens mits men die wil zien. ivo: idd kat, dank je wel - Dora
laag na laag totdat de kern
mooi en warm , kwetsbaar en spannend...
maar dat moet de ander
dan wel op waarde schatten. ivo: idd Dora, helemaal met eens, dank je wel - martine
prachtige poëzie ivo: bedankt Martine .. ook voor het compliment ... - Ivan
Ja een grandioos gedicht Ivo, heelijk om te lezen , vr/gr Ivan ivo: bedankt Ivan .. wat een compliment - hettie35
Heel fijn om te lezen,
groetjes Hettie ivo: bedankt Hettie ...
|