naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Lamento

Hij heeft oneindig liefgehad om al
die kleine dingen en vond geluk zo
heel gewoon maar nooit of nimmer
stond hij stil bij dit intens gevoel
van heel alleen en droefenis
wat moet hij nu beginnen

De dag ebt weg, schemer glijdt zacht
hij ziet de schimmen dolen
de beelden spinnen in zijn hoofd
haar geur sprankelt in zijn dromen
hij hoort, hij voelt, hij ruikt en huilt
het wordt een lange koude nacht

De ochtend kriekt, de dag klaart weer
lichtflitsen dansen door de kamer
ze spelen met zijn grijzend haar
verwarmen haar lach op de foto
maar hij ligt stil, zo stram, heel kil
het hoefde echt voor hem niet meer

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 5

Uitstekend: 0 stem(men), 0%
Goed: 1 stem(men), 100%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 1 stem(men)