|
< terug
Het leven van een dichter
ik rimpel alleen water
het lawaai in mij is
als een tuinslang die dingen
spuwt koelkastpoëzie van buiten
een bouwwerk dat er nog niet
was de ontdekking van een
onvermoede zwetsbron
die hout snijdt tot splinters
vol puzzelstukkenchaos
lachend stukgevallen denklijk
dat nooit gedood niet beter
weet dan hersenpartjes voor
huiskamermarinade met
zaagsel tot op de kwabben
armen gestrekt naar woorden die
beter breinpudding op bordjes
bleven tot het goddelijk
vuur opnieuw ontvlamt waarmee
de muze godin van het woord
zielenbrand sticht verzen
verrassend aan het rollen brengt
die tegen de woordenzee in
niet tegen te houden schreeuw
waarmee ik graag verzuip
feedback van andere lezers- ivo
je het spreekt mooi
JakobRo: dank u - jan
boeiend neergezet
JakobRo: dat is een boeiende reactie - Mistaker
Ja ja, 't is een zwaar leven!
Zeer graag gelezen, vooral strofe 3.
Groet,
Greta
JakobRo: dank je - elze
ik zou graag dichter willen zijn zonder steeds te moeten schrijven ,, dit is een goed / uitstekend gedicht
JakobRo: dank - GoNo2
Drie woordjes: Knap!
JakobRo: dank je - Danvoieanne
Knap...
JakobRo: dank je wel - alie_jankind
ach, arme dichter ....
laat de taal maar stromen
groet
JakobRo: dank je zeer
|
