|
< terug
16-Herinneringen (van Jana)
Herinneringen 9 nov 2011
Langzaam kruipend
sluipend
weg… wat gluipend
Uit het leven in de duisternis.
Gevangen in het kluwen van het voorbije.
Schimmen vage klanken
woorden zinnen
Ronddwarrelend.
Sleutelmomenten of zelfs banale futiliteiten.
Op het pad van de eindige levensweg.
Hoe dan ook onbereikbaar.
Helder als water, Zacht als het leven.
Hoe schoon ook
Herinneringen verdwijnen als het wegtrekken van wolken
in de schemering van de nacht
halen illusies de waarheid in.
Toch zijn zij het die hoop geven.
Nieuwe moed, hernieuwde kracht
Een lach.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Gedichte Toelichting
Herinneringen komen langzaam de gedachten binnen. Er gebeurt iets en terwijl dat gebeurt sla je het op in je hoofd. Zelfs dingen die je helemaal niet wil onthouden sluipen toch binnen. Maar net zoals ze binnensluipen kunnen ze ook weggluipen. Soms kan je gebeurtenissen gewoon niet meer herinneren.
Uit het leven in de duisternis duidt dan weer op het omzetten van gebeurtenissen in herinneringen. Deze worden dan opgeslagen in je hoofd, de duisternis.
Je kan je zowel sleutelmomenten als banale zaken herinneren. Deze komen voor op verschillende momenten van je leven. Het pad van de eindige levensweg. Eindig omdat je leven op een bepaald moment stopt. Het pad van de levensweg duidt dan weer op de weg die je in je leven hebt afgelegd en waar je al die herinneringen hebt ervaren. Deze zijn onbereikbaar. Je kan ze nooit meer opnieuw beleven.
Helder als water, Zacht als het leven. Dit zijn twee metaforen, vergelijkingen tussen water, het leven en herinneringen. Maar hier zit ook een tegenstelling in.
Water kan ook troebel zijn, net zoals herinneringen dat ook kunnen zijn. Dat er enkel nog vage dingen overblijven. Maar het kan ook dat je ze nog goed kan herinneren, dat ze dus helder zijn.
Het leven kan dan ook weer hard zijn. Net zoals je ook slechte herinneringen kan hebben over harde momenten in je leven. Maar het leven kan ook zacht zijn, net zoals je dan ook weer goede herinneringen hebt.
Herinneringen verdwijnen als het wegtrekken van wolken.
In de schemering van de nacht.
Halen illusies de waarheid in.
Hier wordt enjambement toegepast. Ofwel plaats je de tweede zin achter de eerste. Of je laat de tweede zin het begin zijn van de derde. Zo krijg je dus een verschillende betekenis. Hier vind je ook weer een metafoor in terug. Herinneringen kunnen verdwijnen als er een te lange tijd overgaat.
In de schemering van de nacht wordt figuurlijk bedoeld. Je bent je niet echt meer bewust dat je de herinneringen moet koesteren, daarom ga je ze ook gemakkelijker vergeten. Maar toch geven die herinneringen hoop en kracht. Ook al stemmen ze soms niet meer overeen met wat er vroeger is gebeurd. Ze zorgen soms voor een lach of een traan.
Op het schilderij zie je dus een vrouw die nadenkt. Ik ben dan op zoek gegaan naar het geen waar de vrouw over zou kunnen nadenken. Uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat de vrouw lacht, dus ze moet wel aan iets vrolijks denken. Ik heb dus een gedicht geschreven over herinneringen en hoe zij een lach kunnen brengen op je gezicht. Over hoe herinneringen nieuwe hoop kunnen geven en je terug vrolijk kunnen maken.
Dat is goed !
feedback van andere lezers- Danvoieanne
Herinneringen hebben we allemaal, goede en slechte...
andremoortgat: Dankjewel, en focus op de goeie
|
