naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Tijd

door viona

Onduldbaar gewicht van de tijd op je schouders

Een duistere waas van tristesse voor je ogen

Ik zie je staan voor het raam van je verbeelding

Turend in de verte, naar een einder ver van hier

Een doffe glans in je ogen vertelt me een verhaal


Van onvervuld verlangen

Van slepende traagheid

Van Vurig smachten

Van Ellendig handenwringen

Van Eindeloze leegte




Zwijgend vertel je me over de idee dat je had

Van de verwachting van de lichtende liefde

Van Haar dragende vleugels

Van de lichtheid en de hoop

In je hoofd en in je hart




Je vertelt me van de wond, de ongeneeslijke kwetsuur

Die je opliep in het dichte woud van je eigen geschiedenis

Waar je de wonderlijkste verwachtingen in de bast van bomen kerfde

Bomen waarvan je wist dat ze je gidsen zouden zijn




En je kijkt om, en de bomen die je ooit troost boden

Verrieden hun beloften en laten je achter

Gehavend, met je armen open

Klaar om sprankels van liefde te ontvangen

Om als versregels van een begonnen liefdesgedicht

Vage echo's uit te dragen naar de lege ruimte

Waar de majestueuze klank van je liefde had moeten klinken.

feedback van andere lezers

• VUURKRACHT
  Droevige klanken
  hangen in de takken
  van eenzame bomen...
• joplin
  treffend
  xxx
• Danvoieanne
  Mooi
• Hoeselaar
  Echt niet vrolijk maarja liefde is dan ook geen peuleschil, he
  
  Willy