|
< terug
Wat ik nog had willen vragen..
het zal toch niet gebeuren, dat ik thuis kom in de mist
dat jij mij dan laat wachten en jij al hebt beslist
dat jij dan kletst in flarden, spreekt met nevelen omhuld
en ik, die maar moet wachten, tot jij bent uitgeluld
dat jij mij laat verrekken en luid zuchtend zelfs verwacht
dat ik wel ga vertrekken, zo rond een uur of acht
hoe kon dit nou gebeuren, hoe kan dit nou bestaan
nu jij bent uitgesproken, zou ik dan moeten gaan
verdwijnen in de nevel, zelfs oplossend in de mist?
ik had er heus geen zin in, maar jij hebt zo beslist
je bent voor mij een paling, veel te glad voor mijn gevoel
dus zorg ik bij herhaling, voor een schuurpapieren smoel
daarmee schuur ik over pleinen, loop verbeten door een laan
o, hoe kon ik nu toch weten, waar je praatjes over gaan
want je woorden zijn zo mistig, gaan verloren in het grijs
voor je ellenlang betogen, betaal ik dan toch een prijs
dat jij mij liet verrekken en luid zuchtend had verwacht
dat ik wel zou vertrekken, liefst rond een uur of acht
o, hoe kon dit nou gebeuren, ach, hoe kan dit toch bestaan
ja, toen jij was uitgesproken, besloot ik dan maar te gaan
sjouw nu radeloos door wijken, slof maar doelloos door de stad
sta naar winkelspul te kijken, weet niet wat ik aan je had
zoek in schemerlicht portieken, om te slapen, wil een stek
in het lege winkelcentrum vind ik vast nog wel een plek
maar de deuren gaan niet open dus ik glijd tegen het glas
als de nacht valt en de stad slaapt, droom ik over hoe het was
slaap onrustig, op mijn hoede, want gespuis sluipt langs me heen
kou bekruipt me bange hartslag, stijve spieren op de steen
en zo woel ik dan de nacht door met gedachten op de loop
wat ik nog had willen vragen, zeg me lieverd, is er hoop?
|
