|
< terug
Het voer van vergangkelijkheid
het septembert, de kroeg in mijn hart
sluit de zomer en serveert slechts nog
brak water - het sterven nadert en de zon
sluit langzaam haar poort, het vlees dat de vrucht
droeg is nu rijp aan bederf en geurt naar
ontboezemingen uit een herfstig verleden
trage kruinen dragen de wind en spreken
regens en stormen uit over deze haatdragende vlakte
het verstilt, de zwarte nacht laakt de lauwerkrans
die hem verhult en machtigt de hemel om de doden
te wekken en het schijn van opportunisme dooft in
de genitaliën van geliefden, zonder elkaar is het koud
maar eens wordt het heden en dooft de lust bij het
grijzer worden van het haar
het getij entert het gezag en spiegelt zich
in het gelaat van de eenzamen - welke we tenslotte
allen zijn - ontsnappen is geen raadgever maar is het
voer van vergankelijkheid
feedback van andere lezers- andremoortgat
Wij schuiven in het land der spinnen
en met jouw woorden..; de herfst kan beginnen - jan
graag gelezen - Danvoieanne
bijna weer herfst, he - Rothe
Is verdacht dichtbij. Rothe x - joplin
druilige zonnetjes en bittere bladgeuren
laat maar komen deze herfsten
jouw gedicht maakt hem prachtig
xx
|
