naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

opera

door ivo

Die stokoude man
in kamer honderdentwee
met zijn schotelantenne
drinkt zijn thee alleen
geeneens stokdoof
maar luistervinken
eert hem niet

elke dag, oogtranend, opnieuw
begeesteren hem zielen
van gedreven
mannen en vrouwen
wiens stemmen
gepassioneerd
klimmen en dalen
vechtend als trompetten
in een strijd van leven en dood

zijn handen bewegen
zoals een golvende getijden zee
die vertelt over het onrecht
ontrouw wraak haat en verdriet
dat mensen drijft
naar elkaars ongeluk

met zijn koffie ijskoud
en gebak onaangeroerd
herbeleeft hij
zijn leven
zoals een opera
in drama en obscuriteit
in onverstaanbare
vergeten verborgenheid
en mee dirigeert
in het emotionele
wat gezongen kweelt
al de ellende
dat hem deelt

feedback van andere lezers

• Kat
  Al het leven krijgt zijn deel tot de rugzak vol is!
  ivo: zo is het dank je wel Kat ..
• VUURKRACHT
  Triest als dit je laatste operalied is...
  ivo: misschien wel .. dank je wel Monique
• andremoortgat
  Vergeten verborgenheid
  Triest idd.
  Weinig hoop tussen de lijntjes
  ivo: bedankt - zo is het vaak .. :)
• warket
  mooi gedicht Ivo
  ivo: bedankt Warket ..
• GoNo2
  Je kent er wat van hé?
  ivo: ik zou het niet weten Gono, als jij het zegt, dan wil ik je best geloven - smile :)

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 8

Uitstekend: 3 stem(men), 60%
Goed: 2 stem(men), 40%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 5 stem(men)