naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

tuinhekje

door ivo

aan het scharnier
verroest en ook weer niet
hoor ik wie het tuinpad kiest
het wijze van stappen
op tegels die er al zo lang liggen
verraden in echo het lopen
van wie hier woont

hoe vaak luister ik
naar je stilte
je wijze om het hekje
niet meer te doen piepen
en je manier om onze tegels
onberoerd te laten liggen
in het zelfde zand
waarin wij je hebben toegekeerd

wanneer de wind
het hekje teistert
en het ijzer op ijzer
mij terugbrengt naar toen
als herinnering
je warmte
ons binnenste gloeien
je blijdschap die
je telkens in je droeg
drink ik mijn koffie alleen

tijd heeft veel meegenomen
je aanwezigheid
zit in het voegen van thuis
tussen ons geboren zo uit onze buik
je warmte maar ook je koelte
ijzig zoals het moment
toen jij ons verliet
ze vezelen nog in dit gedeelte
wat wij samen zagen
in de groothoek van je lenzen
en wezenloos achterbleef
toen jij finaal verdween
in het zand dat ons draagt
ook het tuinhek en pad
waardoor jouw stapje
nog steeds knaagt

aan het scharnier
verroest en ook weer niet
hoor ik wie het tuinpad kiest
de wijze van het stappen
op de tegels die er al zo lang liggen
verraden in echo het lopen
ook van wie hier niet meer woont

feedback van andere lezers

• andremoortgat
  Mpooi sfeerbeeld
  ivo: bedankt André

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 2

Uitstekend: 1 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 1 stem(men)