naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

zo-even

door ivo

zo-even zweefden twee meeuwen
over een spattende zee
krijsend als zovelen
getijen trokken op
en kwamen weer
geen mus die dit weet

zo-even bij de branding
waar het zand water schuimt
trok een kleine krab
sporen in het natte strand
zijlings proberend zich te onttrekken
tot het tij haar overspoelt
en meeneemt naar de plek
waar de natuur vindt waar ie hoort

zo-even bedacht bij het lezen
mensen kunnen met handen nemen
maar de natuur komt ooit terug
schuimend schreeuwend
ongezien hard
zijdelings kunnen wij lopen
tot het leven ons neemt

als zinloosheid zinloosheid zou zijn
dan had mijn ademen geen zin
ik weet vanuit mijn diepe vezels
dat de zin pas zin wordt
als men het diepe
echt heeft gezien

al het overige is als het ijle
dat als adem verdwijnt
het ene al wat mooier
als het andere
maar niet bestand
tegen wat de natuur
geeft en neemt

feedback van andere lezers

• CHRIS
  ik ga naar het strand
  met mijn ogen dicht
  schrijf ik dan een gedicht
  
  moooi hoor
  ivo: bedankt Chris
• andremoortgat
  Het betere werk van Ivo
  ivo: bedankt André
• Kat
  Zoals de zee....prachtig!
  ivo: bedankt Anneke

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 5

Uitstekend: 2 stem(men), 67%
Goed: 1 stem(men), 33%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)