< terug
de laatste keer dat ik je kuste
het was avond
een miezerige regen
over viel jou en mij
we stonden nog wat
te praten
voordat
jij op je fiets
naar huis zou gaan
een kus
een knuffel
tot morgen
ik mis je nu al
nu ik weet dat je gaat
dan ineens
op de hoek van de straat
gierende remmen
mijn hart die
overuren maakt
rennen naar de plek
des onheils
weg gehaald worden
ik mag niets zien
maar ik weet het al
jij bent het die daar ligt
met bloedende wonden
over je hele lijf
die ze bedekken
met een deken
omdat jij er niet
meer zal zijn
feedback van andere lezers- mindy
droevig - geertje
de inhoud van het gedicht vind ik mooi
sterk weergegeven wat in het hoofd omgaat
liever zou ik het in verzen lezen, maar jij hebt je eigen stijl,
dus ...wie ben ik ?
groet harrywanders: hey geertje
ik begrijp je kritiek op mijn stijl
maar is dat niet een ieders keus om te schrijven zoals er geschreven word
misschien moet je de gedachten van dat het gedichten zijn loslaten en het zien als flarden wat ik schrijf
gedachten, gevoelens die er zijn
zie anders voor uitlieg van mijn flarden op mijn site
www.flarden.nl
liefs
harry - fille_de_toi
mooi, hield zelf mijn adem in, en hoorde de remmen gieren, knap verwoord.
fille - sanderyn
Brrr, ik hoop toch niet autobiografisch, ik krijg het er koud van.
|