|
< terug
Femme fatale dansante
(mijn geheim hart zingt: )
Ik zoek haar kleuren net als bewonderaars
Tussen de nacht waarover ze heerst
en vlekken in de dag
Vind ik vormen ergens
Beelden en letters van veraf
Waar ik als toeschouwer de verwantschap droom
De pijn onderga dat nabij
alles als een herinnering moest vervagen
Kon ik maar mezelf niet zijn
Onder het masker onder mijn verloochende huid
dat zich vertrok , spande, al wou het barsten
Voor overal ogen opduiken
Geeft een glimlach zich verloren
Wanneer haar glans zich in een schaduw wringt
Willen de lijnen het licht verstoren
Als de spiegels die mijn ideeën stelen
Sturen de topjes van haar schouders haar handen
Die Egyptisch alles tot een vlak vermolmen
Mijn benen trekken aan de grond en de omgeving bevriest
In beweging waar ze zelf ingesloten zit
-Kernachtig de pupil is van de iris waarin ik val -
Val ik
Tot ik stil sta
Nog een keer moet beseffen dat
Warme krampen door aders en poriën
Tussen zenuwen en darmen als lege momenten
Mijn rusten zullen vullen
Te veel vindend in de stilte en wakker woelend
En dagelijks wordt ik een geslagen kind
Zelfs voor ik iets zie
Ben ik een hond die achter zijn staart aan loopt
Ik weet niets meer en spreek tegen mezelf;
Kon ik maar haar duisternis voelen.
feedback van andere lezers- geertje
Kon ik maar mezelf niet zijn
Onder het masker onder mijn verloochende huid
dat zich vertrok , spande, al wou het barsten
voor deze strofe alleen al...
het gedicht vind ik wat lang uitgevallen,
maar er zitten
sublieme zinnen in.
eisenik: cheers :) - rinka
ik begin uw gedichten doeltreffender te kunnen lezen. snel genoeg, niet teveel nadenken of associaties maken, openstaan voor de woorden en laten komen wat komt.
deze keer is het me bijzonder goed gelukt. en ik moet zeggen: de twee laatste regels boing op mijn kop.
eisenik: :)
|
