naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Sneeuw

door Vardar

De sneeuw dempt stil mijn stappen
wanneer ik haastig door de reeds
verlaten straten loop,
mijn zintuigen gericht op het weer
om niets van dit wonder te moeten missen.

Sneeuwvlokjes ritselen in de beukenhaag
die ik passeer en vertellen mij
een mooi verhaal van hun ontstaan.

Heel ver hiervandaan ontmoette
de zon de maan.

Haar blanke gelaat met gitzwart haar,
de sterren die prijkten op haar gewaad
joegen hem achterna,
dag na dag,
nacht na nacht...

hij verloor zijn slaap in zijn zoektocht
naar haar, zelfs de wolken pakten samen
over de aarde om hem de illusie
van de nacht te bewaren.

Tot zij voor hem verscheen,
die ene keer raakte hij haar aan.

Haar kille hart smolt onder de warmte
van zijn stralen en ijskristallen dwarrelden
neder op de aarde.

Nu vele eeuwen later
komen zij nog één keer per jaar samen
om hun liefde te beleven...

het is dan dat wij ontwaken
met een in sneeuw bedekte aarde.