naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Eenzaamheid

door Vardar

Wanneer de regen uitblijft,
Smachten de bomen
Naar verfrissend water;
Hun wortels gaan op zoek
Naar het laatste beetje
Vocht dat hun dorst kan lessen.
De bloemen laten hun kopjes hangen,
Hun felgekleurde blaadjes krullen om
En laten een spoor van dorheid na.


Wanneer de zon vergeet te schijnen
En het land verdrinkt in golven grijze wolken,
De ijzige koude zich om de berg verdringt,
Zoekt de fiere eland dekking in de dichtheid
Van de wouden die zijn toevlucht zijn;
De arend slaat beschermend
haar vleugels over haar nest,
En met gesloten ogen roept zij
om een streepje zon
zodat zij weer kan vliegen.

Zo zoekt mijn hart zijn weg
naar het leven dat leeft rond mij
Wanneer dat ene uur dat zoveel beloofde,
vergat voor ons te stoppen;

De weg der eenzaamheid is lang
Voorbij de nacht naar een nieuwe morgen.