< terug
onrust 666
ademt de stilte door
bonkt het diep binnenin
pijn snijdend, onrustmakend
mezelf geruststellen maar
misselijkmakend gaat door
gevuld met eenzaamheid
gezien door een zwarte waas
opgebouwd uit wankele stenen
zucht ik de storm voor mij uit
waarom gedraag ik mij zo dwaas?
tikken seconden aan mij voorbij
als urendurend geheel
met horten en stoten door de dag
vraag mijzelf af, of ik je misschien verveel?
opgedroogd verleden
laat vage strepen na
littekens geheeld
maar het is de onrust die mij
zo nu en dan parten speelt.
feedback van andere lezers- RolandBergeys
Mooi. Zou wel met een punt eindigen. aquaangel: pUNt ;)
okey dan
ben jij gek op puntjes
vooruit ik maak je blij
hehe
xx aqua - gono
Weeral een schot in de roos! aquaangel: bedank Gono
kiss aqua - Hoeselaar
Dit kabbala getal staat in de Joodse Tora en er wordt de duivel mee bedoeld maar gelukkig geloof ik daar niet in.
In jouw gedicht is het juist alsof de duivel je parten speelt en dat geef je goed en begrijpelijk door
wilhelm aquaangel: dank wilhelm
van de kabbalallallaaaa weet ik niets
meer dan het rode touwtje om de pols
heb meestal last van andere rode touwtjes hahahbah
xx - teevee
Dat je het schrijft
dat vind ik fijn
maar het zal nooit
'vergeten' zijn! aquaangel: kleine rijmelarij
zoals jij
maakt me
altijd blij - animal_dancer
Heel mooi! De onrust zal zeker wel verdwijnen als je toepast wat je allereerste zinnetje zegt ;-)
Sterkte en liefs
Nathalie aquaangel: dankje dankje - Mistaker
Mooi!
xxxx aquaangel: xxx
|