|
< terug
30 " Vakmanschap is Meesterschap"zei de SS-korporaal
Harry dacht dat hij een spook gezien had. 't Begon er meer en meer op te lijken, dat hij achtervolgd
werd door de Joodse ober die hij per ongeluk doodgeschoten had in Mecklenburg. Nu stond die verdomde Jood met een grijnslach achter Franz. Harry dacht dat hij gek aan 't worden was. Zou hij dan nooit geen rust kennen ? Waarom moest die Jood hem hebben ? Hij had hem toch niet moedwillig vermoord ? 't Was toch de schuld van die Brandt, hij had gedacht dat het een grap was.
" Ga weg, ga weg ....."schreeuwde hij buiten zinnen.
Franz, die niet wist wat er gebeurde, sprong recht, waarbij de gevangene als een pudding ineen zakte.
De man reutelde, probeerde te ademen, hapte naar lucht. Z'n doodstrijd was ingezet. Het was kwestie van minuten of de man zou sterven. En weer zag Harry het gezicht van de dode ober. Hij hoorde vaag een stem zeggen: " Ook dit heb jij op je geweten...."
Wat bedoelde die Jood toch, hij had helemaal niets met deze zaak te maken. Hij wou de arme man alleen maar helpen. Franz was naar Harry toe gegaan, nam hem vast bij z'n schouders en schudde hem stevig door elkaar.
" Harry, Harry, wat scheelt er ? Man, herpak je, hier neem een slok water...."
" Herpak je Harry B. Down, moge de duivel je komen halen...."sprak de dode Jood.
Harry keek verwilderd om zich heen, in het midden van de cel zat de duivel op hem te wachten en hij had maar één oog ! Hij zag hoe de duivel z'n klauwen naar hem uitstrekte, er kwam bloed uit z'n verbrijzelde mond en hij liet z'n oog, die vasthing aan één ader, over en weer slingeren als een pendule.
De duivel rochelde, gaf bloed en slijmen over. Harry werd er kotsmisselijk van.
Nu kroop dat monstergedrocht naar hem toe, wilde hem grijpen.....De Jood stond te dansen.
Franz nam de kom met water en goot hem over Harry's hoofd. Iest anders kon hij niet verzinnen, hij had er het raden naar wat er gebeurd kon zijn. Maar dit was niet normaal. Hij voelde een koude wind in z'n nek, er was iets mis in deze cel. Iets serieus mis. Het was alsof er nog iemand in deze cel aanwezig was.
Hoorde hij niet een luguber lachje of was het z'n inbeelding die hem parten begon te spelen ?
Harry ging stap voor stap achteruit, schuifelend tot hij de koude muur in z'n rug voelde. Franz volgde z'n baas en wou zo rap mogelijk deze hel verlaten. Eindelijk waren ze bij de eikenhouten deur en stonden ze in de verlichte gang. De lamp in de cel ging aan en uit, aan en uit....en het stonk er naar verbrand vlees. Een geur die Harry nog veel zou ruiken, maar dat wist hij toen nog niet.
Harry keek naar Franz, Franz keek naar Harry, beiden spraken ze geen woord. Ze hoorden de gefolterde man in z'n cel kreunen, een koude wind streek langs hun wangen en toen was het stil. Doodstil.
" Meine Herren, wilt u mij volgen..."klonk de barse stem van de SS-korporaal. Franz en Harry waren zo onder de indruk van het gebeurde, dat ze de man als makke schaapjes volgden. Blij dat ze de Bunker konden verlaten.
" De SS-Reichsfuher Himmler wacht op jullie..."sprak de korporaal kortaf. Het zou hun beste dag niet worden, want hij had z'n beklag gedaan bij z'n overste. Waarschijnlijk was dat de reden dat ze bij Himmler moesten komen. Die zou met die twee heertjes korte metten maken. Als het moest zou hij wel helpen die heren wat korter te maken, 't was per slot van rekening zijne stiel. En vakmanschap is meesterschap of niet soms ?
©GoNo
feedback van andere lezers- Peerke
Goed geschreven hoor!
GoNo2: Ik hoor....
Dankuwel ! - Mephistopheles
Ik heb die Himmler altijd al een rotvent gevonden. Nu ja, zowat alle nazi kopstukken natuurlijk, maar Himmler staat toch ruim bovenaan.
Graag gelezen,
Gr.
GoNo2: Dankuwel ! - henny
Topper!
GoNo2: Dankuwel !
|
