naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

39 " Die Franse Klootzak gaat er aan" sprak R.

door GoNo2

Uit de lift stapte de kamermeid, die een rolkarretje voor zich uitduwde met daarop het ontbijt voor de vroege gasten. Gasten die hun trein op tijd moesten halen. Ze draaide de hoek om, 't was kwestie van tijd voor ze in hun richting zou komen. Jean was niet van plan om te wachten tot ze het lijk van die inbreker uit kamer 11 zou vinden.
" Elise, we moeten hier weg,heb je niets vergeten ? Nee?"
Hij keek de kamer rond, nam de krant, z'n klein valiesje en aktentas, en sloot de deur achter zich.
Er was geen tijd om het bloed van Rex op te kuisen, zo er al bloed lag. Misschien was die man een ordinaire inbreker, die er op uit was om chantage te plegen. Spijtig, maar dan had hij wel de verkeerde slachtoffers uitgezocht.
" Kom Elise, we nemen de trap, lijkt me veiliger, die komt uit in de garage. Zo vermijden we andere gasten en de portier."
" Hebt ge een wagen staan?"vroeg Elise.
" Ja, ene van de ambassade, die houden ze zo rap niet tegen."
Van het derde verdiep tot in de garage was het welgeteld 72 treden. Jean kende het uit z'n hoofd, had ze menigmaal geteld. De wagen met CD-plaat stond er inderdaad. Ze stapten in. Jean reed de wagen uit de garage en parkeerde achter de hoek.
" Elise, wacht hier, ik ben zo terug, ik ga me laten uitschrijven en ik moet ook de rekening nog betalen. Anders gaat de verdenking op mij wegen, als ik gewoon vlucht."
Jean liep de hoek om en begaf zich al fluitend naar de portier.
" Goeiemorgen Richard, 't gaat precies warm worden vandaag?"
" 'k Denk het ook, monsieur Jean, 'k denk het ook. En heeft monsieur een stapke in de wereld gezet?"
" Euh, oui, mon cher ami, een serieus stapke, als ge het mij vraagt."
" Ach, monsieur, Antwerpen zit vol verrassingen hé?"
" Zeker en vast Richard, het leven zit ook vol verrassingen, maar zolang er leven is, is er hoop."
Jean stond te popelen om een eind aan dit gesprek te maken, maar hij moest z'n zenuwen bedwingen. Het mocht niet opvallen dat hij hier zo vlug mogelijk weg wou.
" Zo Richard, ik ga me uitschrijven, ik zie je volgende maand terug, als ik buiten mag van m'n baas hé ?"
Beiden lachten, Jean gaf Richard een dikke fooi. Voor zulke klanten ging Richard door een vuur. Zo moesten er meer zijn, die Fransmannen wisten tenminste wat " joie de vivre" was.
Elise haar geduld werd op de proef gesteld, waar bleef die Jean toch? Er zou toch niets gebeurd zijn? Misschien hadden ze het lijk al gevonden of misschien....Zoveel misschiens, haar hoofd tolde. Eindelijk, ze zag Jean aankomen, op z'n gemak al slenterend, alsof hij naar de Zoo van Antwerpen ging.
Achter hem doemde een gestalte op, een man die strompelend op Jean afkwam. Elise dacht eerst dat het een dronkelap was, die nu pas naar huis ging. Maar er was iets vreemd aan de man. Z'n gezicht was verwrongen in een grimas en er sijpelde bloed langs z'n wang. Elise wou roepen, maar er kwam geen woord uit haar mond. Jean was zich van geen kwaad bewust . Nu pas zag Elise dat de man een pistool in z'n hand had. De man probeerde z'n wapen op Jean te richten. Elise schreeuwde naar Jean, die zich omdraaide en in het gezicht van de man keek, die hij neergeslagen had. Rex trok de trekker over en schoot....

©GoNo

feedback van andere lezers

• Mistaker
  Weer graag gelezen.
  
  En was geen foutje in de programmering hoor, ben geen robot. Ik geef nooit zomaar een waardering, daar denk ik terdege over na.
  
  Groet,
  Greta
  GoNo2: Wilt dus zeggen dat er maar één uitstekend bij is, na al die gedichten die geschreven heb? Maar 't geeft niet hoor, smaken verschillen en de meerderheid heeft me een uitstekend.
• killea
  Great as usual, Noel
  xx
  j
  GoNo2: Thanks
• tessy
  Weer zeer spannend ...verder uitkijken naar vervolg
  GoNo2: dankjewel!
• henny
  Oef!
  GoNo2: Ook oef hé?
• jack
  Verdikkeme nu wordt t spannend! :)
  GoNo2: Ja en het houdt niet op !
• Mephistopheles
  Dat wordt bloederig...