|
< terug
" Laat de kinderen tot mij komen."sprak Jezus
" Zo boer Van Cromhaes, de reden dat ik je bezoek is de volgende : wordt het geen hoge tijd dat je dochter Sophie eens begint te denken aan een gezin te stichten ? Of is ze van plan in het klooster te gaan? 't Zou voorzeker geen slechte non zijn, en een aanwinst voor de groententuin van het klooster. Sterke nonnen kan Onze Lieve Heer altijd gebruiken, maar in overleg met de Heer, zie ik een sterke boerin met bijhorende kroost toch liever. Het wil nu toch wel lukken dat er nog een flinke boerenjongen al lang op zoek is naar een boerin om samen de vruchten van Gods landerijen te cultiveren en te oogsten."
" Meneer pastoor, dat dacht ik ook, maar tot nu toe is iedere boerenknecht, die haar kwam, er als de weerlicht vandoor gegaan bij het zien van m'n dochter. Ik versta er geen moer en nog minder een bal van."
" Jamaar, boer Van Cromhaes, den deze is een specialleke. Een werker, een doorzetter, en bovenal een toekomstige liefhebbende echtgenoot. En als ik het goed verstaan heb, zouden boer en boerin Vanimmerzeer het ook wel zien zitten."
Die bewering was totaal uit de lucht gegrepen, maar hij rekende op z'n overtuigingskracht om Vanimmerzeer te overhalen. Wat betreft de eigenschappen, toegedicht aan Philemon, tja af en toe moet men de waarheid wat verdraaien, in het belang van de kerkgemeenschap. De pastoor keek naar z'n leeg glas en hield het tegen het licht.
Boer Vancromhaes hield zich van krommen haas. De ene boer is de andere niet. En boer Vancromhaes had de naam dat hij nogal vrekkig en gierig was. Men beweerde dat hij ooit z'n dochter de opdracht gaf om een biefstuk uit een levend rund te snijden met de gevleugeld woorden: " Dat groeit er toch weer aan...". Z'n dochter Sophie, die alles deed war haar vader haar opdroeg, kwam een halfuur nadien met de mededeling dat het beest in opperste razernij het hazenpad of in zijn geval het runderpad gekozen had en omver gereden was door boer Theunissen z'n tractor. Wat de nodige consternatie opleverde want nu hadden ze ineens vijfhonderd kilo biefstukken. Of toch ongeveer.
" De bediening laat veel te wensen over, boer, ge weet toch dat Jezus water in wijn veranderde? "met het oog op z'n leeg glas.
" Wilt ge een glas water, meneer pastoor?"
Pastoor Van Buldergem voelde wel dat de boer hem aan het uitlachen was, maar kon er weinig aan doen.
" Nu ge het toch vraagt, een glaasje wijn zou er nog wel ingaan, bedankt voor het aanbod, ik zal je gedenken in m'n gebeden eerstkomende zondag." Zo die zat. Boer Vancromhaes schonk, weliswaar tegen zijn goesting, het glas nog eens vol.
" Die boer Vanimmerzeer zit er warmpjes in, volgens hetgeen ik gehoord heb, meneer pastoor?"
" Heel warmpjes, al de landerijen die achter de Meulensteedseweg liggen zijn van hem en hij heeft ook nog het Kalverbos en enkele grote percelen bouwgrond aan 't Vliet. Maar gij hebt toch ook niet slecht geboerd? Denk eens na, wat een huwelijk tussen de twee rijkste boerenkinderen zou opleveren? Meer dan driekwart van de verpachtingen zouden in jullie handen zijn. "
Boer Vancromhaes zag het al voor z'n ogen, de pastoor had in zekere zin gelijk; geld maakt geld. En rijk maakt rijker. Of Sophie en Philemon hiermee akkoord zouden gaan, was totaal overbodig. De dreiging van onterfd te worden, was een stok achter de deur. Chantage? Welnee, 't was voor hun eigen bestwil. En wie werd er hier beter van? Juist, de pastoor en z'n kerkgemeenschap, want er moest dringend een grotere kerk komen. De bebouwingen aan 't Vliet schoten goed op en de nieuwkomers hadden spirituele begeleiding nodig in deze woelige tijden van teloorgang van waarden en normen. Een fikse donatie voor het algemeen zieleheil zou goed van pas komen, concludeerde de pastoor en de kerkfabriek. Al was het maar om de opkomende sossen te dwarsbomen.
En zo werd in het geheim het toekomstig huwelijk van Sophie en Philemon vastgelegd. Het enige wat nu nog moest gebeuren was de twee hereboeren bij elkaar brengen om het financiële plaatje te bespreken.
Pastoor Van Buldergem was tevreden, zeer tevreden, stapte al fluitend op z'n fiets en reed pardoes de gracht in met Nelo aan zijn been. Nelo, de hond van boer Vancromhaes. Achter het bloemetjesgordijn sloeg de boer alles gade en moest een bulderlach onderdrukken bij het zien van dit toch wel uitermate goddelijk tafereel...
©GoNo
feedback van andere lezers- killea
xxx
j - Magdalena
heel plezant!
typfoutje in de laatste zin: onderdrukken (r vergeten)
XXX
GoNo2: ok - tessy
Leuk om volgen
GoNo2: Dankuwel! - Mephistopheles
Alweer gelezen met een glimlach.
GoNo2: Dankuwel ! - henny
Zo ging dat in die tijd. Weer met plezier gelezen.
GoNo2: Danku !
|
