Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (36)
Het leek me geen slecht idee om op Clara's invitatie in te gaan, een enkele blik op de druiloor aan het portaal was voldoende om me te doen besluiten dat ik het er wel op wilde wagen. De hele tent beviel me doorgaans toch niet en de lol - zo die zelfs aanwezig was geweest - was er inmiddels wel van af. Ik stond op, begaf me naar John om afscheid te nemen en bedankte hem vervolgens voor de uitnodiging.
'Je hoeft me niet te bedanken,' weerklonk het bruuske antwoord, 'je hebt de pest aan dit soort dingen en je bent blij dat je hem smeert. Laat dat acteren dus maar achterwege, daar ben je toch nooit goed in geweest.'
'Mij best,' zei ik, dan maar open kaart spelend, 'ik heb het schurft aan dit feestje, de muziek, de mensen die hier aanwezig zijn en die godverdomde ellendeling die aan de deur de wacht staat te houden alsof-ie een of andere opgefokte pretoriaan is.'
'Zo mag ik het horen,' reageerde John lachend, 'maar ik weet donders goed dat het niet de enige reden is waarom je ervandoor bent. Jij bent natuurlijk van plan om die meid met wie je heel de tijd in gesprek bent geweest aan je pik te rijgen. Pas er maar voor op, mijn zus kent haar goed. Ze is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.'
'Geeft niet,' zei ik, 'ik heb thuis nog wel ergens een paar liggen.'
'Wees toch maar voorzichtig als je van plan bent om je pikkie in dat diertje te steken,' waarschuwde hij nog, 'ze krast je de ogen uit, man, en je ballen ook als je niet uitkijkt.'
'Er zijn er al veel geweest die mijn ballen eraf proberen krassen hebben maar ze zitten nog steeds op hun plaats. Bovendien ga ik niet met haar mee omdat ik in haar slipje terecht wil komen. Niet iedereen is zoals jij, John.'
'Krijg nou wat!' bulderde hij lachend, 'hij gaat de monnik uithangen. Je kan mij en jezelf wijsmaken wat je wilt, jongen. Ik ken je maar al te goed. Jij zou zelfs een marsmannetje naaien als het een kut had.'
'Dan zou het een marsvrouwtje zijn,' zei ik, 'en daar begin ik niet meer aan. Mijn ex was een marsvrouwtje, alleen drong het maar niet tot haar door. Bovendien heb je het bij het verkeerde eind, ik ga met haar mee omdat ze voorlopig nog niet de drang om haar kapsel in brand te steken in me opgewekt heeft, en dat is al héél wat.'
'Je noemt het maar wat je wilt,' antwoordde hij, mijn opmerking wegwuivend met een bijna symbolisch gebaar, 'maar kom morgen niet janken als ze je pik eraf gebeten heeft en je erbij loopt als een halve eunuch.'
We schudden de handen en namen afscheid, waarbij John nog enkele malen lachte, hoonde, spotte, treiterde, gezichten trok en vulgaire gebaren maakte als om aan te geven dat hij me in zijn geheel niet geloofde en ervan overtuigd was dat ik niet alleen door verveling gedreven werd, wat komende van hem een nogal komisch verwijt was aangezien hij op dat vlak bijna zo erg was als Ned.
'Waarom zit die vriend van je zo vreemd naar je te doen?' vroeg Clara eens ik me terug bij haar gevoegd had. John's gesticulerende insinuaties waren haar natuurlijk niet ontgaan. .
'Omdat hij een idioot is,' zei ik, 'kom op, laten we maar gaan.'
De weg naar haar onderkomen was een lange, en aangezien het al ruimschoots middernacht voorbij was reden er jammer genoeg geen bussen meer waardoor ons geen andere keus restte dan de tocht te voet te ondernemen. Ergens was het idioot, ware het niet dat mijn eigen rattennest veel dichterbij gelegen was dan het hare, maar mijn nieuwsgierigheid om haar woonplaats te zien was te sterk aanwezig om een tegenvoorstel te doen. Ik betwijfelde het zelfs dat ze erop ingegaan zou zijn als ik het toch geprobeerd had want ze leek er erg op gebrand om zo snel mogelijk naar haar eigen stek te trekken, en uit haar donderende, hoogdravende pas viel af te leiden dat ze dit zo snel mogelijk wilde doen, alsof de duivel haar op de hielen zat.
De stortbui had de buitenwereld goed te grazen genomen, met hier en daar enkele plassen die zich in de vele oneffenheden in de oude trottoirs gevestigd hadden. De lucht voelde lichter aan, alsof de reiniging van het nachtelijke weefsel het inademen van de zuurstofmoleculen vergemakkelijkte. Ondanks het late uur was er nog steeds opvallend veel verkeer aanwezig, allemaal feestgangers met een fonkelende zaterdagnachtglimlach op het gelaat, klaar om het deuntje van Saturday night fever met hun kont te fluiten. Een deel van hen zag er uit alsof het maar beter was dat je niet wist wat ze van plan waren, met knetterend onheil in de lonkende dieptes van hun wijd opengesperde ogen. De symptomen van een grauwe dodendans hadden zich afgetekend tegen de achtergrond van de neonverlichting die de uitgaansbuurt te bieden had, en al bij al zag het er maar weinig aanlokkelijk uit. We moeten wel een goede twintig minuten aan het wandelen geweest zijn toen ik me begon af te vragen waar ik in hemelsnaam naartoe werd geleid want Clara had me helemaal geen uitleg gegeven over waar haar woonst gevestigd was en vooral hoe ver het verwijderd was. Toen ik het haar vroeg beweerde ze dat het nog amper tien minuten stappen was, maar tien minuten later draaide haar forse soldatenmars nog steeds op volle cilinders zonder dat het enig teken van afname of vertraging toonde. Hoe langer we stapten, hoe verder we ons verwijderden van het nachtelijke stadsverkeer, steeds dieper doordringend in een doodstil woud van troosteloze gebouwen en verbrokkelende straten met een dreigende, koude sfeer, alsof er ergens in de donkere schaduwen achter de straatverlichting een wachtend gevaar zich schuilhield. Jack The Ripper had er zich zonder enige twijfel onmiddellijk thuis gevoeld.
'Heb je wat te drinken ook, daar bij je thuis?' vroeg ik na een poosje. De laatste tien minuten van onze wandeling waren in volstrekt stilzwijgen gehuld en het zond een rilling doorheen mijn ruggengraat.
'Geen alcohol als je dat bedoelt,' antwoordde Clara, 'tenzij je witte wijn drinkt, maar je lijkt me het type niet.'
'Daar heb je gelijk in,' reageerde ik, 'ik prefereer rode. Dat doet me denken aan Bukowski.'
'Het verbaast me niets dat jij die zuiplap leest,' zuchtte ze.
'Heb je echt niets anders?' vroeg ik, 'bier? Of whisky?'
Ze schudde haar hoofd.
'Vertel me dan maar eens heel lief waar de dichtstbijzijnde nachtwinkel is.'
'Maar we zijn er bijna,' klaagde ze, 'de dichtstbijzijnde nachtwinkel is weer een heel eind stappen. Het is echt een heuse omweg. Moet dat echt?'
'Ja,' zei ik, 'dat moet.'
feedback van andere lezers- Mistaker
Heel erg geslaagd weer!
Over langdradige Russen gesproken: ik vind Tolstoj echt té langdradig. Doe mij maar Tsjechov en Boelgakov. Ook een geweldig boek vind ik De familie Golovljov van Saltykov Sjedrin. Dat speelt ook een heel klien rolletje in Fout behang, in een aflevering van lang geleden. Ik kom er nog wel eens op terug denk ik.
Groet,
Greta
Mephistopheles: Tolstoj kan inderdaad erg vervelend worden. Van de Russen lees ik hem het minst graag, zo goed als nooit meer eigenlijk. Tsjernisjevski (zo dit de juiste schrijfwijze is, ik weet het nooit zeker met die Russische namen) en Gorki, die vind ik veel beter. En die halve gek Dostojevski natuurlijk....
Gr; - GoNo2
Ik lees buiten uw schrijfsels alleen het telefoonboek -regio Antwerpen. Geweldig boeiend, alleen wat te veel personages, spijtig want na de bijbel en Mein Kampf toch wel één van de meest onderschatte boeken van ene R.Oularta Pers.
Mephistopheles: Heb het telefoonboek van regio Antwerpen nog nooit gelezen. Dat lijkt me te griezelig. Kan ik voorlopig niet aan want ik heb het doornemen van de Dag allemaal nog niet verwerkt... - miepe
ik hou van Bukowski!
en ook van Habernosjknow, maar die vond ik zelf uit voor een boekbespreking in het zesde middelbaar "de roos in de sneeuw"
heb daar veel punten voor gehad, ook veel gezaag van de madam die dat boek toen wel eens wou lezen (maar dat boek lag toen toevallig bij mijn nonkel André die in het gevang zat, zei ik)
dit terzijde
in vorige fb wou ik gewoon (meneer de misverstandeling) zeggen dat je werk als jonge kaas proeft. Het smaakt al, maar moet zich nog wat laten belegen worden,
ik wacht echt op de schimmel op de stijl en inhoud
Mephistopheles: Bukowski is geweldig ja, hoewel soms toch ietsje te ruw en eenvoudig. Henry Miller blijft toch de beste.
Weet niet of ik dat van die jonge kaas als een compliment moet zien. Ik lust geen kaas. Kan je me niet met jonge wijn vergelijken? Dat heb ik toch heel wat liever dan kaas. - killea
have no superlatives left, for your writing so I have to start from the beginnining. Fantastic
xxx
j
Mephistopheles: Many thanks.
xxx - jack
Goed stuk.
Geen kritiek!
Mephistopheles: Geen probleem! - henny
Ik ga met jack mee, proost!
Mephistopheles: Dankjewel. Schol! - arwenn
lekker, zo'n eind lopen in het holst van de nacht...
je bent gek dat je zo ver omloopt.
nice piece
XX'
Mephistopheles: Voor een fris flesje bier wil ik wel een ommetje maken hoor.. - jan
onverbeterlijk!
Mephistopheles: Onwaarschijnlijk bedankt! - koyaanisqatsi
Zo'n nachtwandeling kan wonderen doen. Hoe vaak heeft dat mijn bezopen kop niet opnieuw een spat van helderheid en enigszins cerebraal herstel bezorgd...
Mephistopheles: Ik beleef veel plezier aan wandelen, maar wel alleen. Helpt me vaak met het schrijven als ik vast zit in een stuk of niet goed weet hoe verder te gaan. Na een wandeling vind ik meestal mijn draad terug, goed hulpmiddeltje - manono
Ik heb de draad terug opgenomen.
Heb er van genoten!
Mephistopheles: van het lezen of van de draad terug opnemen?
|
