Volg ons op facebook
|
< terug
een stukje herbreien ..
"Hoe maak je een breiwerk dat helemaal in de knoop zit terug toonbaar? Door het helemaal uit te trekken en opnieuw te beginnen" Een zin die mijn zusters vaak te horen kregen van de nonnetjes die handwerkles gaven in de lagere school.
"Maar de draad is helemaal stuk" De nonnen kwamen dan kijken en gaven je eerst een draai om de oren om de kinderen nadien met een ander bolleke wol terug te laten beginnen met hun breiwerk.
Was het leven ook maar zo simpel. Velen zouden die draai rond hun oren ervoor over hebben. De geschiedenis draai je nu eenmaal niet terug. De mens is een product van zijn geschiedenis en die draai je ook niet zomaar terug met een nieuw stukje erin en hopsake .. weer verder...
Respect voor de mens, wil mijn inziens ook zeggen respect voor zijn geschiedenis en de wijze waarop dat die mens terugkijkt naar zijn geschiedenis. Het is opvallend dat in de beleving van de feiten niet alle deelnemers van diezelfde geschiedenis hetzelfde is. "Beleving" en "ervaring" gaat niet altijd gelijk op. Geschiedenis is geen wiskunde waarbij je kan zeggen dat het ene feit plus het andere feit automatisch leidt tot trauma. Voor de ene wel, voor de andere niet.
Wil dit dan zeggen dat bij die ene die het niet verteren kan een 'aandachttrekker' is en een super gevoelig zieltje dat zich zonodig wil aanstellen? God behoedde mij om dit ooit te durven beweren. Niet dat het niet altijd zo is, maar dan zal diezelfde geschiedenis dit ooit wel vertellen.
Zo is er die man in Wilrijk bij Antwerpen, die op een ochtend, toen hij zijn kindje bracht naar de kinderopvang, die vertelde aan de mevrouw van de opvang, dat hij was overvallen door een man in een zwarte lange jas op een fiets. De man zelf was gewond en moest met de ziekenwagen naar het ziekenhuis, waar men vaststelde (al een geluk) dat de verwonding meeviel. Heel de buurt werd uitgekamd en alle noodplannen traden in werking. Hele scholen, kinderopvangvoorzieningen werden gesloten, geen mens mocht noch binnen noch buiten. Schoolkinderen die op uitstap waren moesten onmiddellijk en onder begeleiding van politie naar de klas. Waardoor bij de kans bestaat dat bij deze kinderen er ook weer een stukje trauma werd aangebreid aan hun ervaring en geschiedenis.
Enkele weken later bekent deze man dat er van zijn verhaal geen centimeter waarheid in zit. Hij had in het verleden ook al verschillende malen klacht neergelegd tegen onbekenden omdat hij gemolesteerd werd door individuen die men nooit had teruggevonden. Klachten die dan na een tijdje in de doos van onopgeloste zaken werden geklasseerd.
Zielig, om op die wijze aandacht te trekken en bij wie? Bij de mevrouw van de kinderopvang of bij zijn eigen vrouw? vrienden? Wie zal het zeggen, de psychiaters zullen hun handen wel vol hebben aan een mens die ogenschijnlijk door iedereen als een evenwichtige persoon wordt aanzien.
Zijn geschiedenis spreekt in ieder geval zo hard dat het hem aanzet tot deze voor mij althans dwaze daden. Misschien moet hij nu naar een psychiatrie en gaat men met man en macht zijn verleden uitspitten zodat men het stukje kan vinden dat 'fout' zit. Eens zien of ze die brei ook terug kunnen uittrekken en het stukje opnieuw kunnen aanbreien.
Nu, die draai om zijn oren zal hij wel krijgen. De facturen van de hulpdiensten (een hele voormiddag een helikopter in de lucht om te zoeken naar iemand die niet bestaat), de extra kosten in scholen, kinderopvanginitiatieven enz ... aan personeel, extra bus en tramkosten enz .. Het zal een klein fortuin zijn waarmee hij en zijn familie geconfronteerd worden .. en waarmee zijn kindje ook een eigen geschiedenis mee zal moeten opbouwen. 'Mijn papa is die papa die zei dat hij neergestoken was en dat niet waar bleek te zijn'. Het moet maar op je palmares staan geschreven.
En dan moet men de geschiedenis die niet terugdraaibaar is maar verwerken. Voor de slachtoffers een hele klus, voor de dader en zijn familie is die klus niet zachter. Je moet maar ouder of rechtstreekse familie zijn van een 'zieke' moordenaar. De ouders van Kim de Ghelder die in Dendermonde tekeer ging in de kinderopvang, zullen ooit anders gedroomd hebben over hun kind. De blijdschap van bij de geboorte zal nu ook wel een ander gevoel hebben ..
En toch verdient elke mens een 'nieuw begin' en respect voor de geschiedenis zoals ze gelopen is. Zelfs met de gruwelijkste feiten die er in opgeschreven zijn, moet iedereen met 'respect' omgaan. De gevolgen van de daden kan men met klem afkeuren en voor sommige mensen is het duidelijk dat de geschiedenis zo 'rot' is, dat deze mens niet meer in staat is om vrij rond te lopen. Het breiwerk is zo verbroddeld dat er geen begin mee is om terug te starten met breien. Een nieuw bolleke wol kan zelfs niet meer helpen. Deze mensen moeten levenslang tegen zichzelf en anderen beschermd worden.
De mens die in een totale black-out en in een blinde woede zaken doet die niet kunnen zal er ook geheel anders naar zijn geschiedenis terugkijken, dan een mens die vanuit zijn 'ziek' denken gehandeld heeft. Voor de ene is het zelf ook onbegrijpelijk, voor de andere is het een logische daad.
Ook voor de slachtoffers, die heel die hete soep over hun leven hebben gekregen, is de adoptatie van wat er gebeurd is, onverteerbaar hard. Zomaar, in het niets, of reeds lang aanslepend, het maakt niet uit, het ligt op het bord en het moet gegeten worden.
Vanuit hun perspectief kunnen de omstandigheden van de dader wat relativerend werkend zijn, en kunnen zij geholpen worden om het voorval vanuit andere ooghoeken te bekijken.
Is het glas half vol? Of is het half leeg? Ik zeg in ieder geval is het glas maar voor de helft gevuld, en zal men het met een halfgevuld glas moeten doen. Het is respectloos om te doen of het glas anders gevuld zou zijn.
Vele mensen moeten leren accepteren in hun leven dat zij op een verkeerd moment ergens waren.
Een acceptatie die niet gemakkelijk is, vooral omdat de gevolgen van dat ene verkeerde moment onoverzienbaar zijn. Het is een kettingreactie geweest voor heel veel verkeerde momenten, waardoor de zekerheden die er zijn, plots niet meer aanwezig zijn.
En toch moet zo'n mens ook verder in een wereld die constant draait en doet of er nooit iets gebeurd is. De energie van het draaien zou wel eens in de trauma's van de mens en de natuur kunnen zitten.
Ik ken weinig mensen die geen trauma's hebben opgelopen. Sommigen hebben hun trauma's vakkundig weggeborgen, zodat de buitenwereld ze niet ziet, anderen kunnen het niet verstoppen en gaan haast letterlijk gebroken door met leven.
Voor de ene lijkt het gemakkelijk, voor de andere niet.
Wie vindt dat die pasklare antwoorden heeft, heeft ook geen respect voor de geschiedenis van de mens, en denkt dat zijn passepartout de sleutel is voor het probleem. Alsof er een sleutel überhaupt bestaat. Het is pas als heel het verhaal verteld is en als alle elementen gekend zijn, dat de ervaring die hoort bij de beleving kan getoetst worden aan elkaar. Meer kan er niet gebeuren. Eenmaal die kaarten duidelijk zijn en er een verwoording kan komen voor die diepste gevoelens er ook handvatten kunnen gevormd worden zodat de last hanteerbaar wordt.
Het 'verwoorden' van gevoelens is een gevaarlijke opdracht. Enerzijds geeft het verwoorden een energie om hetgeen er is te duiden, waardoor het ook hanteerbaar wordt. Anderzijds krijgt het gevoel een beeld toegeschreven dat misschien niet in overeenstemming is met de realiteit. En het is juist door het miskennen van de realiteit dat er een storing optreedt. Waardoor de mens die verwerkt met een verkeerd beeld aan de slag gaat, wat uiteindelijk ook niet zal lukken.
Feitelijk ligt de kracht van het genezen bij de mens zelf, en velen kunnen die kracht vinden, niet iedereen, dat is een feit, het trauma kan zo groot zijn, dat het inderdaad 'ongeneeslijk' is. Niet alles kan hersteld worden. Het valt me wel op dat het percentage van niet geneesbare trauma's heel klein is. De mens kan veel hebben. Het is alleen de uitdaging om de juiste sleutel te vinden en met heel veel inlevingsvermogen deze mens proberen te begrijpen.
Eenmaal men het denkpatroon en gevoelspatroon van de mens heeft kunnen duiden, men ook een hand kan geven om te helpen. Niet alle hulpverlening is bereid om zo ver te gaan. Wat ook jammer is. Want ik vind het de moeite bij elke mens om de weg te gaan die nodig is om te gaan, om tot een oplossing te komen. Voor mensen die niet meer vinden dat er een weg moet gevonden worden, is alle hulp uitgesloten.
Daarom ook dat 'echte' psychopaten niet geholpen kunnen worden, want zij gaan de hulpverlening manipuleren in de gedachtestroom die hen ziek maakt. Meer zelfs, hulpverlening bij deze mensen is af te raden, omdat deze mensen zich perfect aanpassen aan het model van de hulpverlening, zonder dat er enig effect is geweest op hun uiteindelijk gedrag. Zij adopteren hetgeen de hulpverlening wenst, enkel maar om hun eigen ziekte te kunnen beleven.
Ach, wat zit ik hier te breien met woorden, een klodderboeltje dat misschien geen mens interesseert. Ik zet het toch online, misschien dat er iemand er nog iets aan heeft, ik ga alvast terug slapen, ik ben er moe van geworden ....
feedback van andere lezers- GoNo2
Dank U, eerwaarde!
ivo: ik ben geen pastoor Gono2 zeker en vast niet - tessy
Soms zou het handig zijn om te kunnen uittrekken en herbreien, aan de andere kant het geen men meemaakt en doet vormt een mens tot wie hij is en dus vind ik het wel goed zo.
ivo: bedankt Tessy, inderdaad uitttrekken en opnieuw beginnen ... helaas helaas niet altijd mogelijk (en soms ook goed, maar vaak zou anders beter kunnen zijn, alhoewel ...) - secret
over het algemeen is mijn glas altijd wel halfvol
maar ik heb vaak periodes dat hij toch echt half leeg is.
en feit is een mens kan een hoop hebben maar een mens moet ook de kans krijgen een trauma te verwerken en niet van het 1 in het ander te rollen.
feit is ook dat mensen inderdaad na shit kunnen veranderen
en daar is helaas een hoop geduld en begrip voor nodig
maar uiteindelijk moet je het toch zelf doen
ik weet het niet
ivo: bedankt Secret, iedereen leest zijn verhaal uiteraard .. - Ghislaine
Hangt van het moment af, hoe je dingen bekijkt. Ik zie ook niet altijd de zon schijnen maar meestal ben ik nogal vrolijk van aard. Mijn breiwerk trek ik liever niet uit, want dat herbeginnen is niet gezond voor het garen.
ivo: zo is het Ghislaine, maar beter ietsje terugsteken dan met een broddelwerk zitten waar men noch kop noch staart aan krijgt ..
was het leven maar zo simpel - Mephistopheles
Je zou er op den duur moe van worden, hé?
ivo: zoiets ja, dank je voor het lezen Mephi ... - krisdl
Mooie vergelijking met het herbreien.
Al zou ik, moest het mogelijk zijn, mijn slechtste dag nooit willen herbreien. Die dag heeft me misschien helpen vormen tot de persoon die ik de dag van vandaag ben.
Daarentegen behoor ik ook niet tot de groep personen waarover uw tekst gaat.
Mooie analyse over dat deel dat leeft onder de mensen.
ivo: idd herbreien is mi nooit aan te raden, want je bent juist omdat je hebt geleerd door het mindere en het meerdere.
Anderzijds is het soms wel aanlokkelijk als je iets opnieuw kon doen om het fatale te vermijden, velen zouden er voor tekenen
bedankt ... - Dora
Er zijn lieden die hun eigen kritische leermeester zijn, zij willen geen valse aandacht
De lieden die aandacht via negatieve middelen vergaren echter, kijken tegen de eersten aan, en zeggen dat ze zich aanstellen, als ze dan eens iets hebben. Als communicerende vaten....hier meer daar minderhinder
Het ligt ook aan de ogen waarmee een mens kijkt. Altijd het gevoel misdeeld te zijn? Of ongezien? Of de pispaal, of de hond aan het eind van de pikorde... Ooit ontgroeit men die kinderinzichten, hoop ik. Maar ik zie ook wel eens van niet....perpetuum mobilis door generaties heen....
|
