writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Dolle gekruisigden (68)

door Mephistopheles

Het was de dag voor de dag des oordeels. De bomen waaiden omzichtig met hun takken en vanuit het sidderende gebladerte weerklonk een onheilspellend geritsel dat eventjes aanhield en dan plots weer verdween, alsof het in slechts enkele seconden oploste in de lucht. Een frisse bries trok als een spookachtige schim doorheen de stad en in de verte weerklonk het gehuil van een genegeerde klokkentoren. Er hing onweer in de lucht, met een priemende dreiging in het middelpunt van het bewolkte hemelgewelf, alsof de schaduw van een doodsengel over de wereld was gevallen. Op vele manieren had het geen perfectere weerspiegeling kunnen zijn van hoe ik me voelde. Nog een dag te gaan en het was maandag, de dag waarop Steiner wenste te incasseren en me waarschijnlijk gevangen zou laten nemen door de SS als zijn wens niet tijdig ingewilligd werd. De kans dat hij het vergeten was was even klein als de kans dat ik het hem ooit terugbetaald zou krijgen, waardoor ik me in zekere zin in een uitgebalanceerde situatie bevond die naar een diepe afgrond rook. Steiner had de datum waarschijnlijk op een kalender met een dikke zwarte alcoholstift omcirkeld om er absoluut zeker van te zijn dat het hem niet zou ontgaan, wat zijn goed recht was veronderstelde ik. Al die tijd had ik hem wijsgemaakt dat het wel in orde zou komen, en dat hij zich geen zorgen hoefde te maken maar met amper een dag te gaan was de beloftevolle zeepbel die ik geblazen had zo goed als doorprikt.

Als vanouds waren er niet veel mogelijkheden. Ik kon hopen op een mirakel maar daarvoor moest je bidden, en om hulp smeken bij die ouwe daarboven deed ik al lang niet meer. Ik had het ooit wel eens gedaan, lang geleden zittend op de knie van grootvader in een tijd toen ik nog minder tanden had dan hem, maar nog lang voor de eerste baardgroei op mijn gezicht verschenen was had ik het maar gelaten voor wat het was. Ik had om wel honderd dingen gebeden en dat stukje godheid had niet één keer een wens laten uitkomen, wat me al snel tot de conclusie gebracht had dat hij oftewel potdoof was oftewel in zijn geheel niet bestond. In elk geval rekende ik niet meer op de mirakels van de grote rijstpapvreter, dat had tenslotte zelfs zijn eigen zoon niet kunnen doen en het was geen geheim dat deze tijdens het laatste deel van zijn leven met veel plezier pappie's reet had gelikt, om slechts als beloning als een banale misdadiger aan het kruis gespijkerd te worden. Niet dat dit uiteindelijk zo'n grote ramp gebleken is want Jezus dood was heel wat meer waard dan Jezus levend, een beetje zoals Vincent Van Gogh eigenlijk, maar toch had de gevorkte tong van de kerk het niet nagelaten om zijn ideeën te belasteren en onteren. Een religie die armoede predikte maar ondertussen wel over een eigen soevereine staat beschikte met een schatkist waar ze zelfs in El Dorado van opgekeken zouden hebben vond ik maar een hypocriete instelling. Ik vroeg me al jaren af hoe een patriarchaal hiërarchisch systeem het in zijn hoofd haalde om iemand als Jezus als boegbeeld te nemen aangezien deze het huwelijk had geprezen en dus niet als geloofwaardig embleem voor een kerkelijke wet op het celibaat kon dienen. Hij had nooit geëist van zijn volgelingen dat ze ongehuwd bleven. Met uitzondering van Paulus waren al zijn discipelen zelfs getrouwd. Hoe kon hij dan het boegbeeld worden voor een systeem dat het celibaat verheerlijkte? En hoe kon de kerk, die in kwestie monarchistisch opgebouwd was en zich niet leende voor het idee van algemene gelijkheid, iemand die eiste dat de hoogste de dienaar van allen was als zijn grote voorbeeld erkennen?

Terwijl allerlei gedachten door mijn hoofd rommelden trok ik verder, de hoop koesterend dat ik mijn eindbestemming kon bereiken vooraleer het naderende onweer goed en wel losgebarsten was. Door ervaringen uit het verleden wist ik dat in mijn geval het onweer altijd losbarste wanneer ik me nog buitenshuis bevond, en meestal pas ging liggen als ik terug binnen was, waardoor ik grotendeels met de verwachting kampte dat ik ook deze keer aan het korte eind zou trekken. De reden waarom ik mezelf hiermee opzadelde was omdat John me uitgenodigd had, om me die vijftig euro terug te betalen die hij me nog verschuldigd was. Het was inmiddels al een hele tijd geleden sinds ik hem dat geld geleend had en na honderd ongeloofwaardige uitvluchten gehanteerd te hebben op vaak erg schaamteloze manieren had hij me dan eindelijk opgebeld om er eens en voor altijd komaf mee te maken.

'Ik heb die vijftig van je,' had hij me eerder op de dag aan de telefoon gezegd, 'maar als je ze wil hebben dan moet je wel naar me toe komen. Een of ander kutwijf heeft me gisteren tegen m'n knie getrapt en het wandelen gaat me niet zo goed af momenteel.'
'Waarom heeft ze tegen je knie geschopt?'
'Omdat ik gezegd had dat ik zin had om haar tegen de kast te naaien.'
'En? Heb je 't gedaan?'
'Wat?'
'Dat mens tegen de kast genaaid?'
'Nee,' hoorde ik hem zuchten, 'het verdomde loeder schopte me hard tegen m'n knie, noemde me een etter en ging ervandoor. Kan je dat geloven?'
'Je wordt de dag van vandaag inderdaad niet erg goed behandeld als je eerlijk bent,' zei ik, 'waar zit je nu? Ben je bezig met iets?'
'M'n knie is verrot geschopt geweest. Wat denk je dat ik verdomme aan het doen ben? De samba aan het dansen in Rio? Ik zit thuis op de zetel natuurlijk.'
'Blijf dan maar braafjes in die zetel van je zitten,' zei ik hem, 'ik kom eraan.'

Dat was min of meer het gesprek dat ertoe geleid had dat ik onderweg was naar John, vol blijde verwachtingen om eindelijk dat geld terugbetaald te krijgen. Het zou me in zijn geheel niet voldoende geweest zijn om het huurprobleem op te lossen maar bij de brouwerij schuin tegenover de Sherlock kon je voor een briefje van vijftig wel twee heerlijke flesjes absint kopen en die dingetjes lieten je trivialiteiten als onweer en huurachterstanden probleemloos vergeten, althans tot ze op waren en het effect uitgewerkt was.

 

feedback van andere lezers

  • GoNo2
    Npg een geluk dat het tegen z'n knie is en niet tegen z'n klokkenspel hé?
    Mephistopheles: Een shot in je kloten krijgen alleen maar omdat je een versierpoging gedaan hebt (hoe bot en zielig deze ook moge zijn weliswaarr) is toch wel wat extreem, niet?
  • jack
    Anderlecht-Brugge durf ik al eens meevolgen uit leedvermaak met de vele vrienden die voor één van de twee supporteren. Alleen mag je er niet teveel bij nadenken want het is eigenlijk bedroevend.

    3e paragraaf: losbarsTTe

    Goed stukje over de kerk, ik denk er net zo over.

    Ik ruik onraad: zo had ik het nog nooit bekeken. Je hebt zo'n doomy onheilspellende achternaam, tzou nog n naam voor een belgische doomformatie kunnen zijn... ;-)
    Mephistopheles: Ja ze moeten wel voor Anderlecht of Brugge supporteren want met een ploeg als Eendracht Aalst kom je niet ver denk ik.
    Veel mensen vinden trouwens dat die onheilspellende achternaam bij me past. Volgens mij zeggen ze dat alleen maar omdat ze weten dat ik er een hekel aan heb. Maar gelukkig heb ik geen voornaam die doet denken dat ik tot het tegenovergestelde geslacht behoor hé :p
  • koyaanisqatsi
    En nu maar wachten op de klop op de deur van de SS???
    Mephistopheles: Dan zou er een landmijn onder het deurmatje gereed liggen met een foto van Chruchill op
  • jan
    pittig stuk, dat vrouwtje bedoel ik:)
    Mephistopheles: Ja je hebt er een aantal gevaarlijke types tussen zitten
  • Mistaker
    Groet,
    Greta (Club Brugge supporter)
    Mephistopheles: Dan toch liever paars-wit :p

    Nee da's niet waar, maakt me niet veel uit die voetbal. Het WK durf ik soms eens naar kijken maar die Belgische competitie interesseert me evenveel als seks met Mieke Vogels,
    groeten
  • henny
    Met je stukje over de kerk ben ik het helemaal met je eens.
    Die huurachterstand. Ik ben benieuwd hoe hij dat oplost.
    Mephistopheles: Dat komt eraan...
  • manono
    Religie is één van de dingen die de noden van een deficiënt mensenbrein moet compenseren. Meer is het niet. Enfin, dat is een hele theorie...


    Mephistopheles: doet me wat aan het opium voor het volk cliché denken..
  • arwenn
    Graag gelezen maar weer.
    Tja, er is zoveel aan hetchristendom dat niet klopt,
    dat je er een tweede bijbel van zou kunnen schrijven..

    Xx
    Mephistopheles: ik lees de bijbel graag, ook al staat er zo veel onzin in. Misschien juist daarom
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .