|
< terug
bompa
Mijn grootouders wonen in Kontich
In een rustige straat niet ver van het station
Ze heten bomma en bompa
ze houden van wandelingen in beboste streken in Duitsland en rustige restaurantbezoekjes
ze hebben beiden lang en hard gewerkt
in bakkerijen, fabrieken en bedrijven
ze zijn dan ook handig en ervaren en zien nergens te veel moeite in
op de ideale momenten krijg ik een doos vol koekjes die bompa zelf gebakken heeft
zonder vragen, zonder dank, een kleine moeite
toen ik nog een sportief kind was waren ze mijn trouwe fans
de minst luidruchtige maar de best gemeende
luid is waarschijnlijk het laatste woord dat je met bompa in verband brengt
ik ken de klank van zijn stem vooral van zijn lach
of de mopjes die ik meestal veel te laat begrijp
en van de kleine aanvullingen die hij gaf als bomma haar verhalen vertelde op familiefeesten en niet op namen of plaatsen kon komen die tussen de herinneringen verzonken waren
ook van veel vroeger toen ik als snotaap de deur vergat achter me dicht te trekken en hij me er op wees door 'de deur' te benoemen, net luid genoeg dat ik begreep dat hij het meende
ik vergeet de deur niet meer te sluiten
De dag dat ik te horen kreeg dat bompa overleden was schreef ik:
als een onbeantwoorde vraag rust zijn ziel in mijn onrust vandaag
Misschien wil ik hem nog veel zeggen of vragen, nu ik wellicht elke dag meer op hem begin te lijken,
maar ik houd wel van de zwijgzaamheid, en vooral dat ik zelf ook eindelijk eens stil kan zijn als ik bij hem ben
bompa is ziek zeiden ze mij, het zal waarschijnlijk niet meer lang duren
ik kon het niet goed plaatsen en wist niet goed hoe te reageren, al had hij net weer een mopje verteld
zelf leek hij onveranderd
met al zijn koppigheid en energie is hij ertegenin gegaan
en hij hield het veel langer vol dan de dokters verwacht hadden
ik denk vaak dat dat is wat ik langs mijn moeder in de genen heb van hem: de koppigheid, het nee zeggen, het geloven in jezelf, de kracht om altijd het onderste uit de kan te halen. Daarvoor ben ik dankbaar
dankbaarheid is volgens mij de enige echte deugd
ik ben dankbaar dat mijn bomma mij haar lievelings kleindkind is beginnen noemen
ik ben dankbaar dat ik mijn familie altijd in de ogen kan kijken
ik ben dankbaar dat mijn moeder er elke dag voor mij is, zoals haar ouders er altijd voor haar zijn
ik ben dankbaar dat ik mijn grootouders ken
Mijn grootouders wonen in Kontich
In een rustige straat niet ver van het station
Ze heten bomma en bompa
feedback van andere lezers- GoNo2
Prachtig, mij vergelijken ze met bompa Lawijt, maar 't is goed gemeend hoor!
eisenik: :) - ivo
de sfeer zit er helemaal in en is zo herkenbaar, blijkbaar lijken bompa's op elkaar ... ze hebben veel gemeen
eisenik: dat denk ik ook - KapiteinSeBBos
heerlijk!
- badstop
Tof lezen. - Mistaker
En nu gaan bomma en bompa hun portemonne trekken!
Groet,
Greta
- Magdalena
boordevol sfeer
mooie ode aan het gemoedelijke gewone dat de basis vormt voor een heel leven steun en draagkracht door prachtige herinneringen
kan niet nalaten om mij af te vragen wie jouw grootvader was bvb in werkomstandigheden
|
