|
< terug
Ten dienste
Haar snuit maakte een bijna perfecte cirkelbeweging. Ze nam snelheid in het neerwaartse kwadrant waarbij de middelpuntsvliedende kracht de staart strak hield. Ze moet tractie gevoeld hebben terwijl het bloed uit haar kop weggezogen werd.
Er was overgave en hulpeloosheid. Geen verzet mogelijk. De kamer draaide overkop .
Waar zou dit eindigen? 1 cirkel?
Veel sneller dan verwacht eindigde de eenparig versnelde beweging abrupt.
Haar kop sloeg te pletter tegen de rand van de lavabo. Een flits van een metaalachtige smaak en dan niets meer. Plots het donkere niets.
Ik keek naar het slappe lichaampje met de gebroken schedel en de geknakte nek terwijl ik haar vasthield aan haar schubbige staart. Raar. Daarnet nog vol leven en nu enkel nog stoffelijk overschot. Het was een mooie uitdrukking die, hoewel onjuist, heel toepasselijk was. De Cartesiaanse dualiteit zat toen nog diep in mijn overtuiging geworteld.
Ik was jong en ambitieus en dat moest als excuus gelden. Velen hadden het mij voor gedaan. Wetenschap vanuit een antropocentrisch wereldbeeld. Nu jaren later weet ik helemaal niet meer wat de dood van een rat had moeten bijbrengen aan de wetenschap, maar destijds was ik er blijkbaar van overtuigd dat het belangrijk genoeg was om een leven te nemen.
Overtuiging, ambitie en maatschappelijke druk zijn de ingrediënten van elke barbarij. De geschiedenis staat er bol van.
Nu een rat, morgen een gans volk.
feedback van andere lezers- ivo
brrrrr... het zal je hoofd maar wezen ..
boniface: Ja! Ik moet er elke dag mee leven. :-) - GoNo2
Knap geschreven!
boniface: Bedankt, gono - Magdalena
grinnik!!
boeiende vertelling op boeiende manier gebracht EN... dat einde!
boniface: Met dank Magdalena, blij dat je de moeite neemt feedback te geven. - jack
Heel knap.
Leuk met als die "krachttermen" uit de fysica.
boniface: Hartelijk dank Jack - ppe
verrassend goed!
boniface: Blij dat je het zo goed vindt, ppe.
|
